محمدحسین سعیدیان با اشاره به چندوجهی بودن قاریان صدر اسلام و لزوم توجه به سیره آن‌ها در امر قرآن بیان کرد: قاریان صدر اسلام نه‌تنها قرآن را تلاوت می‌کردند، بلکه چهره مشترک میان قاری، مفسر و محدث و مقری را با هم داشتند؛ یعنی کسی که رئیس مکتب کوفه، بصره یا مدینه می‌شد و از طرف پیامبر اکرم(ص) برای تشکیل جلسه قرآن مأمور می‌شد، دارای تمام این خصوصیات بود. وقتی کسی در آن جلسه شرکت می‌کرد، هرکسی با هر انگیزه و توانی از آن جلسه بهره‌های بسیاری می‌برد.