وی ادامه داد: با دقت در سخنان حضرت چه در خطبه فدکیه و چه غیر از آن و در احادیث دیگری که از حضرت رسیده ایشان علیرغم عمر کوتاه تحلیلهای عمیق پیرامون مسئله توحید، صفات و اسماء الهی، هدف آفرینش داشتند. تأکید بر مقام عظمای پیامبر(ص)، تأکید بر اهداف رسالت، تبیین اهمیت قرآن، اشاره به فلسفه احکام نیز در بیانات و احادیث حضرت مشهود است و در مجموع این بانوی بزرگوار خطوط کلی انسانیت را به شیعیان آموختند.
عمرانی اضافه کرد: بخش عمده گفتار حضرت در خطبه فدکیه علاوه بر توحید، معاد، فلسفه احکام حول محور ولایت و تأکید بر امامت حضرت علی(ع) است و علیرغم ظلمهایی که به حضرت فاطمه زهرا(س) شد، در مورد خود هیچ دادخواهی نکردند و لب به شکایت نگشودند و در واقع اصل راهبردی در گفتار حضرت زهرا(س) مسئله ولایت امیرالمؤمنین(ع) بود.
این پژوهشگر شیعهشناسی با اشاره به چرایی تأکید حضرت زهرا(س) بر مسئله ولایت، گفت: ولایت در فرهنگ شیعی به معنای جانشینی پیامبر(ص) در همه ابعاد است و تنها مربوط به ولایت دنیوی و خلافت ظاهری نیست، بلکه مسائل معنوی را دربرمیگیرد.
وی تصریح کرد: اگر حکومت عادل نباشد، نظم امت از بین میرود و فاسدان مناصب حساس را تصاحب کرده در نتیجه بی المال مسلمین به غارت میرود و ظلم همه جا را فرا میگیرد و ظالمان بر مظلومان تسلط پیدا میکنند، همانطور که در تاریخ معاصر و تاریخ گذشته جلوههایی از فساد حاکمان ناعادل ثبت شده است.
عضو هیئت علمی گروه معارف و معاون آموزشی فرهنگی و پژوهشی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهیدبهشتی ابراز کرد: از یک سو مأموریت امام مختص به شبه جزیره عربستان و در زمان خاص نبوده است، بلکه مسئله امامت همه زمانها در همه اعصار و همه مکانها را شامل میشود.
عمرانی اظهار کرد: انحراف از امامت یک مسئله صرفاً تاریخی نیست، چرا که مسئله امامت باعث بقا و حفظ اهداف آفرینش در همه اعصار و زمانهاست.
این پژوهشگر شیعهشناسی بیان کرد: حضرت زهرا(س) در خطبه اول فدکیه به تحلیل مسائلی از جمله توحید، مبدا و معاد پرداختهاند، اما در خطبه دوم که در جمع زنان انصار و مهاجرین مطرح فرمودند، حول محور ولایت و امامت سخن گفتهاند.
وی اضافه کرد: گریه حضرت به خاطر بحث احساسات نبود، بلکه این گریه یک گریه سیاسی بود، گریه برای مظلومیت امیرالمؤمنین علی(ع) که الگوی انسانیت برای همه بشریت و جمیع ادیان است و از امامت کنار گذاشته شد، گریه حضرت برای مورد غفلت قرار گرفتن این بزرگترین نعمت الهی یعنی امامت بود.
انتهای پیام