باید خسته نشد، باید ناامید نشد، باید از عربده‌های دشمن خوف نکرد. برادران عزیز، خواهران عزیز! راز ماندگاری اینها است... دشمن بیکار نمی‌نشیند؛ یا ضربه می‌زند یا اگر نتوانست، تهدید می‌کند و اگر تهدید اثر نکرد، عربده می‌کشد برای اینکه شما را از میدان خارج کند؛ اگر از میدان خارج نشدید، دشمن شکست خورده؛ اگر ادامه دادید، پیشرفت می‌کنید... گاهی اوقات در مقام خدشه در پیشرفتها [می‌گویند:] چرا همه تلاش خودتان را گذاشته‌اید روی تسلیحات، پهپاد، موشک و از این قبیل؟ بعضی‌ها این‌جوری [می‌گویند]. خب، جوابش این است که اوّلاً لازم است؛ کشوری که دشمن دارد باید به فکر خودش باشد دیگر... ما دشمن داریم، باید جهت دفاعی‌مان را [قوی کنیم]؛ عقل حکم می‌کند، شرع هم می‌گوید: وَ اَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعتُم مِن قُوَّةٍ وَ مِن رِباطِ الخَیل... در بخشهای دیگر مگر کمتر از بخش دفاعی کار شده؟ چندین برابرِ بخش دفاعی در بخش صنعت کار شده، در بخشهای زیربنائی کار شده، در [ساخت] جادّه و سد و امثال اینها کار شده؛ این‌همه کار شده. حالا مسائل دفاعی طبعاً جوری است که دشمنها هم می‌خواهند به دلایل خاصّ خودشان دائم تبلیغ کنند که «ایران پهپاد داشت، به فلان جا فروخت، به فلان جا داد و از این قبیل»؛ امّا پیشرفت‌های را صنعتی داعی ندارند [بگویند]، بلکه داعی دارند کتمان کنند و کتمان می‌کنند... همین پیشرفتها است که دشمن را عصبانی می‌کند، دشمن را خشمگین می‌کند. قرآن فرمود: قُل موتوا بِغَیظِکُم؛ همین را مرحوم شهید بزرگوارمان [بهشتی] ترجمه کرد [و گفت]: «از این عصبانیت بمیر»!» [حضرت آیت‌الله خامنه‌ای؛ ۱۴۰۱/۱۱/۲۶]