صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۱۲۶۹۶۴
تاریخ انتشار : ۱۷ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۶:۴۲
دلنوشته‌ای برای امام عصر(عج)

در آستانه بهار طبیعت و سالروز میلاد منجی عالم بشریت دل‌های تنگمان را با خواندن زیارت‌نامه قدری آرام می‌کنیم و دست بر سینه و در نهایت ادب، سر بر در آستان مولای‌مان گذاشته و می‌گوییم: «السَّلاَمُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ (فِطْرَةِ) الْأَيَّام؛ سلام بر بهار اهل عالم و صفا و شادى بخش روزگار».

امسال نیمه شعبان سالروز ولادت منجی عالم بشریت در روزهای منتهی به نو شدن سال و تولد دوباره طبیعت است و در تقویم هجری شمسی کشور مصادف با چهارشنبه هفدهمین روز از اسفندماه سال ۱۴۰۱ است.

حضرت مهدی(عج) آخرین منجی بشریت در طلوع فجر نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری متولد شدند و بنا به گفته منابع مختلف این روز، روز جمعه و برابر با ۱۲ مرداد سال ۲۴۸ هجری شمسی بوده البته لازم به ذکر است سال تولد آن حضرت را ۲۵۴ تا ۲۵۸ هجری قمری نیز دانسته‌اند و این اختلاف ممکن است به دلیل پنهان نگه داشتن تولد آن امام بوده باشد.

به قول شاعر «هر شب یتیم توست دل جمکرانی‌ام/ جانم به لب رسیده بیا یار جانی‌ام/ از بادها نشانی‌تان را گرفته‌ام/ عمری است عاجزانه پی آن نشانی‌ام» و هر روز و هر ماه و هر سال دل‌های تنگمان به دنبال صاحب عصر و زمان است تا با آمدنش مرهمی بر زخم‌های دل و جان‌مان باشد.

در روزهای انتظار خواندن زیارت‌نامه یکی از راه‌های ابراز ارادت و بیان دلتنگی‌های‌مان به وجود پربرکت امام عصر و زمان است و شاید بهترین توصیف برای وجود نازنین این حاضر غایب از نظر را در بخشی از زیارت نامه منتسب به سید بن طاووس می‌توان دید «السَّلاَمُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ (فِطْرَةِ) الْأَيَّامِ؛ سلام بر بهار اهل عالم و صفا و شادى بخش روزگار».

چقدر زیبا و در عین حال دلتنگ است این سلام بر مولای عصر که با آمدن وجود پربرکتش و در زیر قدم‌های بهشتی‌اش، بهار بر اهل عالم عرضه خواهد شد و این روزها که در انتظار آمدن بهار طبیعت هستیم و بیش از هزار و صد و اندی سال از تولد صاحب عصر گذشته و هنوز بهار واقعی بر ما عرضه نشده و آیت‌الله بهجت(ره) در وصف غیبت آن حضرت چه زیبا سروده است: «اگر آمد، خبر رفتن ما را بدهید/ به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم/ این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور/ پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم؟/ سال‌ها منتظر سیصد و اندی مرد/ آن قدر مرد نبودیم که یارش باشیم».

و کسی چه می‌داند شاید خدای متعال نیز در پس نزول دومین آیه از سوره مبارکه لیل «وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى؛ سوگند به روز چون جلوه‏‌گرى آغاز می‌گردد» همان روز ظهور حجتش باشد که روز بشریت را با آمدنش می‌آورد و تاریکی‌های ظلمت را می‌زداید همانطور که در بخش دیگری از زیارت نامه منسوب به سید بن طاووس می‌خوانیم: «السَّلاَمُ عَلَى شَمْسِ الظَّلاَمِ وَ بَدْرِ (الْبَدْرِ) التَّمَامِ؛ سلام بر آفتاب شام ظلمانى جهان و ماه تمام ايمان».

چقدر دل تنگم می‌خواهد به حجت بن الحسن بگویم کاش من هم همانند یاوران حسین بن علی در روز عاشورا وفادار و در مسیر امام عصرم بودم، همان‌ها که با وفاداریشان به امام زمان خود نه تنها نام‌شان به نیکی برای همه دوران‌ها به یادگار ماند بلکه سعادتمند دنیا و آخرت شدند و کاش من و ما نیز همانند یاوران حسین، مهدی باور و مهدی یاور شویم.

سعیده مصطفوی

انتهای پیام