اسفندماه سال ۵۹ است و بچه‌های مسجد نجفیه دزفول بعد نماز و برگزاری جلسه قرآن، برای نگهبانی در مسجد می‌مانند. جوان‌ترهای مسجد به جبهه اعزام شده‌اند. آن شب تعدادی نوجوان چهارده ساله برای نگهبانی شب را در مسجد مانند. عده‌ای مشغول نگهبانی هستند و عده‌ای پتو می‌گیرند که استراحت کنند تا نوبت نگهبانی‌شان برسد که ناگهان...
مسجد نجفیه مورد اصابت یک موشک قرا می‌گیرد و دیوار و سقف مسجد بر سر بچه‌ها آوار می‌شود. شاید تا اینجای داستان برای مردم آن روزهای دزفول تکراری باشد، اما این بار یک اتفاق جدید افتاده است. یک ماشین حامل کپسول گاز که کنار درب مسجد پارک بود با اصابت موشک آتش می‌گیرد. هر لحظه یک کپسول گاز منفجر و به آسمان پرتاب می‌شود. هر کپسول گاز حالا خود یک موشک است. انفجار پی در پی کپسول‌های گاز باعث می‌شود خیلی‌ها فکر کنند عراقی‌ها وارد دزفول شده‌اند و همین باعث رعب و وحشت زیادی در شهر می‌شود.
این انفجارها از سویی اجازه نمی‌دهد مردم تا 200 متری مسجد نزدیک بشوند و از طرفی یک عده نوجوان زیر آوار و انفجار پی در پی کپسول‌های گاز مانده‌اند. خدا می‌داند خانواده‌های آن نوجوان‌ها در آن لحظات چه کشیدند. بعد از فروکش کردن آتش سیلندرهای گاز، مردم وارد مسجد می‌شوند تا آوار را کنار بزنند، اما دیر شده است و 13 نوجوان کنار هم آرام به خوابی ابدی فرو رفته‌اند و نامشان در تاریخ مظلومیت دزفول ثبت می‌شود.
آن شب غلامرضا صارمی‌نیا ۱۱ ساله، محمود سعادتی زارع ۱۲ ساله، محسن افشارنیا ۱۳ ساله، مصطفی رجول دزفولی ۱۳ ساله، غلامرضا ملک ۱۳ ساله، غلامعلی دیناروند ۱۳ ساله، علیرضا حلیمی ۱۳ ساله، مرتضی صارمی‌نیا ۱۴ ساله، غلامعلی دزفولیان ۱۴ ساله، غلامحسین دستوری ۱۵ ساله، عبدالنبی اکبرنیا ۱۶ ساله، علی غلامی ۲۱ ساله، غلامرضا سپهری ۲۲ ساله جاودانه شدند.
حالا و پس از گذشت سال‌ها از این واقعه، مسجد نجفیه دزفول، هر ساله به یاد قهرمان‌های نوجوان خود یادواره‌ای متفاوت برگزار می‌کند. یادواره شهدای مسجد نجفیه که هر ساله در سالروز شهادت سیزده نوجوان شهید حمله موشکی به مسجد نجفیه، برگزار می‌شود، امسال هم با استقبال پرشور خانواده‌های معظم شهدا و عموم مردم شهرستان دزفول برگزار شد.
این یادواره دلیل محتوا و برنامه‌های اجرایی آن شاید از متفاوت‌ترین یادواره‌های سراسر کشور است که سالهاست مورد استقبال جمع بسیاری از نسل جوان و نوجوان قرار می گیرد.
جوانان و نوجوانان مسجد نجفیه دزفول سالهاست که با عبور از قالب تکراری و کلیشه‌ای و گاهی خسته‌کننده برنامه‌هایی چون سخنرانی و مداحی به مدل جدیدی از برگزاری یادواره شهدا رسیده‌اند که هر ساله تحسین و رضایت اقشار مختلف، به ویژه نسل جوان را به دنبال دارد.
مدلی سراسر هنر و ابتکار که با استفاده از ظرفیت نسل نوجوان و جوانان مسجد و با استفاده از کمترین امکانات و صرفاً با اتکا به توانایی‌ها و خودباوری‌ها و البته اخلاص و ارادت بی حد و حصر نوجوانان و جوانان جلسات قرائت قرآن و بسیج این مسجد، به شهدا شکل می‌گیرد.
امسال نیز نوانمایش هفتاد دقیقه‌ای «صحنه آخر» کاری از گروه هنری بچه‌های مسجد نجفیه با استقبال بی‌نظیر مردم مواجه شد. صحنه آخر که با بازی و گویندگی تعدادی از نوجوانان این مسجد به روی صحنه رفت، روایت یک مادر شهید مفقودالاثر است که در طول قصه ماجراهایی برای او پیش می‌آید و در نهایت صحنه آخر این نوانمایش با موضوع امام زمان(عج) گره می‌خورد و اتفاقات زیبا و جذابی را رقم می‌زند.
نوانمایش «صحنه آخر» قصه‌ای است که بر اساس بیش از سی روایت حقیقی از شهدا، مادران شهدا، دلگویه‌های مادران شهدا و نیز وصیت‌نامه‌های شهدا تدوین و به روی صحنه رفته است و اکثریت بخش‌ها و اتفاقاتی که در آن به وقوع می‌پیوندد و دیالوگ‌هایی که گفته می‌شود بر اساس واقعیت‌ها و نوشتارهای به جا مانده از شهداست و شاید قصه‌ای این چنین با زنجیره‌ای از روایات واقعی در این حوزه بسیار نادر و کم نظیر باشد.
«صحنه آخر» سرشار از پیام‌های شفاف و گاهی در لفافه برای مردم و مسئولان در خصوص تداوم راه شهدا و حفظ میراث گرانبهای آنان است. «نوانمایش» ابتکاری است که سال هاست نوجوانان بسیاری را جذب جلسات قرائت قرآن و البته مهمان یادواره شهدا می‌کند. در این نوع از تئاتر که ابتکاری از نوجوانان و جوانان مسجد نجفیه است، بازیگران روی صحنه رفته و گویندگانی از بیرون صحنه دیالوگ‌های نمایش را اجرا می‌کنند.
نوانمایش باعث شده است که ماه‌ها قبل از اجرا تعدادی از نوجوانان به واسطه هنرنمایی در این اثر هنری ارتباط خود را با مسجد بیشتر کرده و در همان راستا ارتباط آنان با شهدای مسجد نیز بیشتر شود و از طرفی با حذف برنامه‌های کلیشه‌ای سخنرانی و مداحی، برنامه یادواره استقبال بی‌نظیری را شاهد باشد.
نوانمایش، مغناطیسی برای جذب نیروهای تازه نفس و حفظ نیروهای جلسات قرائت قرآن است که سالهاست، شاکله یادواره مسجد نجفیه دزفول را به متفاوت‌ترین یادواره در شهرستان و شاید در استان تبدیل کرده است.
علی موجودی، نویسنده و پژوهشگر دفاع مقدس
انتهای پیام