حجت الاسلام و المسلمین شفیعی در ابتدای این نشست به تعریف فقهی اصطلاحات «حد» و «تعزیر» و همچنین ضرورت اجرای حدود از دیدگاه نقل و عقل پرداخت و گفت: برخی از فقها نه تنها جواز اقامه حدود شرعی در عصر غیبت را پذیرفته، بلکه حکم به وجوب آن داده‌اند.
وی با طرح این پرسش که آیا اجرای حدود و تعزیرات اختصاص به زمان حضور معصوم دارد یا در عصر غیبت معصوم هم جایز است؟ در توضیح دلایل موافقان گفت: با توجه به اطلاقات ادله باب حدود، ادله ولایت فقیه و حکم عقل، اجرای حدود در عصر غیبت جایز است.
شفیعی ادامه داد: برخی فقها نه تنها اجرای حدود را جایز دانسته، بلکه حکم به وجوب آن داده‌اند؛ چنانکه در طول تاریخ نیز هر زمانی که فرصت اجرای حدود الهی فراهم می‌شده به این کار اقدام کرده‌اند؛ مرحوم حجت الاسلام محمدباقر شفتی یکی از این نمونه هاست.
این استاد حوزه علمیه درباره ادله مخالفان گفت: ادله مبنی بر روایاتِ مخالف اجرای حدود و احتیاط به جهت احتمال خطا در حکم و اجرای حدود توسط غیر معصوم مردود است. باید توجه داشت مفاسد احتمالی اقامه حدود بسیار کمتر از مفاسد قطعی اقامه نکردن حدود الهی است؛ این نوع احتیاط به بی احتیاطی منجر و سبب ایجاد مفاسد بی‌شماری در جامعه می‌شود.
شفیعی در پایان افزود: گسترش جرم و جنایت در جامعه مسلمین و تعطیلی احکام الهی، مفاسد عدم اقامه حدود هستند و فقهایی همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، علامه حلی، صاحب جواهر، امام خمینی(ره) و محقق خویی از جمله موافقین اجرای حدود در عصر غیبت هستند و فقهایی همچون ابن ادریس حلی، ابن زهره حلبی و آیت‌الله سیداحمد خونساری نیز از مخالفین اجرای حدود در عصر غیبت هستند.
انتهای پیام