مهران نامی آشنا برای یکایک پیشکسوتان جهاد و شهادت در سراسر ایران است و امروز افتخار میزبانی عاشقان اباعبدالله در سراسر جهان را دارد.
شهید حسین عباس تبریزی متولد این سرزمین و دیار است که وجب به وجب خاک مقدسش رنگین به خون هزاران هزار پرستوی خونین و شکسته بالی است که در آسمان عشق و آزادی هفت رنگ رهایی را روایت کردند و در دریای خون غنودند. دریایی که موج موج آن منظومهی جاودانه ایی از رشادتها و ایثارگریهای مردان و زنان این مرزو بوم است. حاج حسین عباس تبریزی معروف به تبریزی آرام بخش قلوب رزمندگان بود، در سن ۱۵ سالگی و نوجوانی مدرسه و قلم و کتاب و دفترش را رها کرد تا سنگر دفاع از خاک، ناموس، وطن، انقلاب و اسلام عزیز خالی نماند.
وی عضو گردان ضد زره و ادوات تیپ امیرالمومنین(ع) شد، تبریزی علیرغم سن کم به عنوان متخصص در امور ضد زره و ادوات و توپخانه در دیده بانی و هدایت آتش نقشی اساسی و تاریخ ساز در تمامی عملیاتهای آفندی و پدافندی لشکر امیرالمومنین(ع) در تمام جبهههای جنگ، از شمال عراق تا جبهههای میانی و جنوب را داشت، او همچون فرشته نجات در پشتیبانی و هدایت آتش برای رزمندگان در گردانهای پیاده لشکر امیرالمومنین(ع) بود.
به دلیل کمبود مهمات و پشتیبانی توپخانهای ارتش از خطوط نبرد، تنها نامی که اطمینان و امید را دلها ایجاد میکرد تبریزی بود، وی با گرا و ایجاد خط آتش شیرازه دفاعی دشمن را در هم میشکست و با دقت خاصی هدایت آتش توپخانههای خودی را میکرد.
هیچگاه فراموش نمیکنم وقتی که شهید علیمرد مهرداد ندای «ما رَمَیتَ اِذ رَمَیت» سر میداد تبریزی در پاسخش میگفت: «وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ» و شهید علیمرد با استمداد از امام زمان(عج) میگفت: «یا مهدی ادرکنی» و تبریزی از عمق وجود میگفت: «جانم فدای مهدی» و دستور آتش را صادر میکرد، که همواره دقیق و بدون خطا به اهداف اصابت میکرد.
تبریزی دیده بانی ماهر با روحیه خطرپذیر و خستگیناپذیر، متخصص در کنترل و هدایت و تطبیق آتش توپخانه و ادوات علیه دشمن بود. تبریزی فرماندهای شجاع و دلاور بود و تاریخ دفاع مقدس هرگز حماسههای جاودانه و ماندگار وی را فراموش نمیکند.
تبریزی در ماه شعبان سال ۱۳۶۷ با زبان روزه در ارتفاعات قلاویزان و دیدگاه دیده بانی گردان ۵۰۵ محرم لشکر امیر المومنین (ع) از ناحیه سر مورد اصابت ترکش دشمن قرار گرفت و به مدت ۴ ماه در کما بود، یعنی روزهی تبریزی ۴ ماه طول کشید! یعنی چهار ماه روزه داری!
تا به هوش آمد. عجیب اینجا است که تبریزی در ماه شعبان و رمضان مجروح شد و عروج ملکوتی و شهادتش نیز در ما رمضان رقم خورد! که این هم از اسرار اللهی است...
روحش شاد و یادش گرامی باد.
یاران همه رفتند و جا مانده ام من
دستم بگیر مولا که در مانده ام من
محمد تقی قاسمی، جانشین اسبق سپاه امیرالمومنین(ع)
انتهای پیام