مهم‌ترین عامل زدودن غفلت از وجود انسان، ذکر است

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکاة و مفسر قرآن، امروز 26 فروردین‌ماه در نشستی مجازی با موضوع «غفلت» اظهار کرد: فرح و سرخوشی بی‌حد و حصر در دنیا ناپسند شمرده می‌شود و به جهت اینکه برخاسته از بی‌خبری و غفلت است، نزد خداوند هم جایگاهی ندارد، به گونه‌ای که خداوند می‌‌فرماید: «اِنَّ‌اللّٰهَ لا یُحِبُّ‌الْفَرِحِینَ»؛ خدا سرخوشی‌کنندگان را دوست نمی‌دارد.

وی با طرح این سؤال که شادی‌های اخروی چه تفاوتی با شادی‌های دنیوی دارد؟ بیان کرد: با توجه به اینکه در سرای جاویدان الهی، حقیقت متجلی و متبلور است، سرخوشی و شادمانی در آنجا به دلیل بی‌خبری و جهل نیست، بلکه به دلیل دستیابی به حقیقت کمال و رسیدن به رضوان الهی است و بر خلاف شادی‌های این دنیا که همراه با غم و در ضمیر تمام انسان‌ها اندوهی نهفته است، شادی‌های آن سرا همگی خالص هستند و با هیچ غم پنهانی مخدوش نمی‌شوند.

این مفسر قرآن اضافه کرد: به عبارت دیگر در این دنیا ممکن است ساعاتی را در محفلی به شادی و دست‌افشانی بگذرانیم، اما هنگامی‌که از جمع کناره می‌گیریم و با خود خلوت می‌کنیم مجدداً غم‌ها به سراغمان می‌آید که ممکن است این غم‌ها غم انسان‌دوستی، فراق و یا غم ظلم باشد.

انصاری ابراز کرد: اما سرای جاودان الهی عرصه‌ای است که خداوند غم و اندوه را به شکل کامل از وجود آدمی می‌زداید و هر چه هست، شادمانی و شادباشی است.

وی اظهار کرد: به دلیل ارزشمندی سرمایه عمر انسان است که خداوند به آن سوگند یاد می‌کند و به انسان‌ها درباره یافتن و غنیمت شمردن و هر ذره آن، هشدار می‌دهد و می‌فرماید:« وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ»؛ سوگند به عصر، به راستی انسان در زیان است.

صاحب تفسیر مشکاة تصریح کرد: اما دریغا که انسان از ارزشمندی سرمایه‌ای که از کف می‌دهد غافل است و این غفلت متراکم، تمام برهه‌های زندگی او را در بر گرفته است. سخنی که خواجه عبدالله انصاری گفته نیز مصداق همین موضوع است: «در جوانی مستی، در پیری سستی، پس خدا را کی پرستی». همچنین رسول خدا(ص) نیز فرموده‌اند:«يا اباذر! كن عَلَي عمرك اشحّ علی درهمک و دينارک»؛ ای ابوذر بر عمر خويش بخيل‌تر از درهم و دينارت باش».

انصاری اظهار کرد: چه بسیار انسان‌ها که بر بده بستان‌های خود نظارت دقیق دارند و هر ریال از اموال خود را محاسبه می‌کنند، اما درباره عمر خود اندکی از این دقت و حسابگری را ندارند.

وی گفت: اما در این میان خداوند مهم‌ترین عاملی که می‌تواند این غفلت را بزداید، ذکر دانسته است که این ذکر نقطه مقابل غفلت است. حقیقتاً این ذکر است که غفلت را می‌زداید و دل و وجود آدمی را متذکر می‌کند و این ذکر با اقامه نماز که جوهر بندگی است، صورت می‌گیرد و زمانی‌که این اتفاق رخ می‌دهد کبر از زندگی انسان نابود و خضوع و خشوع نیز در وجود او نمایان می‌شود.