خانه خشتی و ساده شيخ كه از پدرش به ارث برده بود تا پايان عمر در همين خانه محقر زيست. لباس شيخ بسيار ساده و تميز بود، نوع لباسی كه او می‌پوشيد نيمه روحانی بود، چيزی شبيه لباده روحانيون بر تن می‌كرد و عرقچين بر سر می‌گذاشت و عبا بردوش می‌گرفت.
شيخ دنبال غذاهای لذيذ نبود، بيشتر وقت‌ها از غذاهای ساده، مثل سيب زمينی و فرنی استفاده می‌كرد. سر سفره، رو به قبله و دو زانو می‌نشست و به طور خميده غذا می‌خورد و گاهی هم بشقاب را به دست می‌گرفت و گاهی مقداری از غذای خود را در بشقاب يكی از دوستان كه دستش می‌رسيد می‌گذاشت. هنگام خوردن غذا حرف نمی‌زد و ديگران هم به احترام ايشان سكوت می‌كردند. اگر كسی او را به مهمانی دعوت می‌كرد با توجه، قبول يا رد می‌كرد، با اين حال بيشتر وقت‌ها دعوت دوستان را رد نمی‌كرد. از غذای بازار پرهيز نداشت، با اين حال از تأثير خوراک در روح انسان غافل نبود و برخی دگرگونی‌های روحی را ناشی از غذا می‌دانست. سرانجام در روز بیست و دوم شهریورماه سال 1340 هجری شمسی سیمرغ وجود پربرکت شیخ پس از عمری خودسازی و سازندگی از این جهان پر کشید.