ممکن است برخی بگویند که امام حسین(ع) علم غیب داشت و می‌داند به او آب نمی‌دهند، پس چرا نوزادش علی‌اصغر(ع) را جلوی دشمن و در تیررس دشمن می‌برد؟ در پاسخ می‌گوییم: ائمه اطهار(ع) مأمورند که در امور عادی علم غیب را دخالت ندهند، یعنی مانند یک انسان معمولی عمل کنند. خود را جای ایشان بگذاریم، هیچ پدری صبر نمی‌کند تا فرزندش از دنیا برود، بلکه تمام تلاشش را می‌کند که او زنده بماند، اگر حضرت بچه‌اش را جلوی دشمن نمی‌آورد، همین معاندین اشکال می‌کردند که چرا امام حسین(ع) هیچ کاری نکرد تا فرزندش از تشنگی نمیرد. شاید هدف حضرت این بود که همه عالم بداند این قوم و این لشگر چقدر سنگ‌دل و چقدر ناجوان‌مرد هستند که حتی به نوزادی شش ماهه هم رحم نمی‌کنند.