بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
آن اختر فروزان
إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾
هيچ‌كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿۶﴾
از آب جهنده‌اى خلق شده
يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾
[كه] از صلب مرد و ميان استخوان‌هاى سينه زن بيرون مىآيد
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾
آن روز كه رازها [همه] فاش شود
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾
سوگند به آسمان بارشانگيز
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت]
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾
و آن شوخى نيست
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿۱۵﴾
آنان دست به نيرنگ مى‌زنند
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿۱۶﴾
و [من نيز] دست به نيرنگ مى‌زنم
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿۱۷﴾
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار
انتهای پیام