مهدی امین‌فروغی، مترجم و پژوهشگر تاریخ اسلام، در دومین قسمت از مجموعه درس‌گفتاری که به مناسبت ایام شهادت حضرت فاطمه(س) و پیرامون ادبیات فاطمی در شعر عرب و فارسی به همت ایکنا تولید شد، به نخسین شعر فاطمی در ادب پارسی پرداخت و گفت: سرودن مدایح، مناقب و مراثی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در ادب عرب از قرن اول هجری آغاز شد؛ اما در ادبیات فارسی مدایح اهل بیت(ع) از قرن چهارم هجری به بعد آغاز شد. کسایی مروزی نخستین فردی بود که در مدح و مرثیه اهل بیت(ع) در ادب پارسی شعر سرود؛ پس از او شاعران دیگری همچون قوامی رازی، ناصر خسرو، سنایی غزنوی و بسیاری دیگر از شاعران در میدان مهرورزی نسبت به اهل بیت(ع) گویی در خم چوگان ارادت آورند و اشعار نغز به یادگار گذاشتند.
در حوزه شعر فاطمی، نخستین شعری که می‌توانیم از آن یاد کنیم، شعری از ناصرخسرو، شاعر و متکلم معروف قرن پنجم هجری است. او پیش از آنکه شاعر باشد یک متکلم است و در لابه‌لای اشعار کتاب‌هایش مانند جامع‌الحکمتین و وجه‌الدین، به عرض ارادت نسبت به امیرالمومنین علی(ع)، خاندان عصمت و همچنین اثبات وصایت بلافصل حضرت علی(ع) پرداخته است. شعری از ناصر خسرو در دست است که جزو نخستین و شاید نخستین شعر فاطمی در ادب پارسی باشد.