این استاد اخلاق با بیان اینکه تحت هر شرایطی بعد از گناه سریع توبه کنید و برگردید، اظهار کرد: یاد بگیرید اگر گناه کردید جای دیگری نروید و سریع در خانه خدا برگردید و در هر حالتی هستید، پشت نکنید. به هر حال ما معصوم نیستیم و گناه ما در جهت مخالفت عمدی خدا نبوده است؛ بلکه شیطان ما را گول زده یا غافل بودیم و گرفتار نفس شدیم. به خدا بگویید بندگان بدی هستیم، اما قصد مخالفت تو را نداریم و یک مورد از گناهان ما به‌خاطر مخالفت تو نبوده است.
وی توصیه کرد: در توبه از راه محبت وارد شوید و با محبت با خدا سخن بگویید و با چاشنی محبت توبه کنید؛ صادقانه با خدا حرف بزنید و بگویید ما جز در خانه خودت جایی را نداریم که برویم، پس نگذار از این خوارتر و شکسته‌تر شویم و توبه ما را بپذیر. باید خاضعانه در خانه خدا رفت و خضوع داشت تا مورد عفو و بخشش قرار گرفت.
موسوی مطلق در ادامه به فرق توبه با انابه اشاره و بیان کرد: در اینجا دو نکته مهم و مرحله اساسی است که یکی توبه و دیگری انابه است؛ ولی در یک معنا هر دو توبه هستند؛ اما توبه به معنای ترک یک اشتباه و گناه و بازگشت به‌سوی عمل صالح است، به نحوی که توبه کوچه بن‌بستی است که دیگر نمی‌توان رفت و باید بازگشت؛ اما انابه برگشت مستقیم به‌سوی خداست، دیگر بحث یک گناه یا دو گناه نیست و کسانی که انابه می‌کنند گناه برای آن‌ها مشمئزکننده است و در انابه محبت هم هست.
وی ادامه داد: انسان در توبه می‌فهمد که حساب و کتابی است، پس از خوف این حساب و کتاب بر می‌گردد، اما در انابه محبت است و به‌خاطر شرمندگی گناه برمی‌گردد و در دل انابه خضوع نهفته است و از روی محبت به‌سوی خدا برمی‌گردد. در توبه شاید کسی علم پیدا کرد که گناه نجاست و ظلمت است و آن‌را از این باب و از ترس ترک می‌کند، اما در انابه شوق و خضوع و محبت است که این یکی از فرق‌های مهم و اصلی این دو است. از آثار انابه هم این است که کسی که انابه می‌کند هدایت می‌شود و حتی به او بشارت هم می‌دهند.
این استاد حوزوی در پایان سخنانش با انتقاد از کم‌توجهی به قرآن در جلسات مذهبی و هیئت‌ها گفت: یکی از اشکالات جلسات مذهبی و هیئت‌ها این است که در این جلسات قرآن مورد توجه نیست، یا اصلاً در این جلسات قرآن تلاوت نمی‌شود و یا اینکه اگر قرآن هم تلاوت می‌شود در ابتدای جلسات که هنوز کسی نیامده و جلسه رسمی نشده قرآن را تلاوت می‌کنند که مردم جمع شوند تا سخنران بیاید و به منبر برود، اما باید برعکس بود و قرآن را اصل جلسه قرار داد.
وی تصریح کرد: واقعاً در این مجالس جای قرآن خالی است و باید قرآن جایگاه خود را در مجالس و حتی منازل پیدا کند و حسابی به قرآن و عترت توجه شود. اصلاً باید در اوج این مجالس که همه جمع شدند و مراسم رسمی است آن زمان را به قرآن اختصاص داد و حتی فقط دقایقی قرآن در این مجالس تلاوت شود و همه با سکوت و دقت به تلاوت گوش کنند.
موسوی‌مطلق بیان کرد: هم قرآن بخوانید و هم گاهی در آن تأمل و تفکر و تدبر کنید و هم گاهی قرآن را گوش کنید. همان‌طور که مداح و روضه‌خوان و سخنران برای این مجالس دعوت می‌کنید باید قاری دعوت کنید که در اوج جلسه بیاید و قرآن را تلاوت کند و مستمعین هم با سکوت کامل و با توجه آن‌را گوش کنند که همین گوش‌دادن و شنیدن آیات قرآن خودش خیلی برکات دارد که متأسفانه در جلسات مذهبی و هیئت‌ها جای قرآن حسابی خالی است.
محسن سلطان‌احمدی
انتهای پیام