آخرین بخش خطبه عیادت با فصاحت و بلاغت بی‌نظیر درباره پیش بینی‌های صریح حضرت درباره حوادث ناگوار در حاکمیت گفتمان سقیفه است. حضرت فاطمه(س) درباره آینده جامعه اسلامی چنین می‌فرماید:
آگاه باشید! به جانم سوگند تازه هنگام باروری (شورای سقیفه) است. بعد از این خواهیددید كه چه حوادث تلخ و ناگواری به وقوع می‌پیوندد. پس اندکی صبر کنید، تا زایمان آن فرا رسد که ظرف‌های بزرگ خون و زهر مهلک بدوشید.
سپس حضرت با بهره‌گیری از آیه قرآن به زیانكاری كسانی اشاره کرد كه راه باطل پیمودند. آنگاه حضرت می‌فرماید، فجایع و پیامدهایی که به آن اشاره می‌کنم، آیندگان خواهند دید. از این رو خطاب به بانیان وضع موجود و آینده می‌گوید: اكنون كه به مراد خود در دنیا رسیدید خوش باشید؛ اما مطمئن باشید که فتنه‌هایی در پیش دارید. بشارت باد برای شما، شمشیرهای برنده و غلبه متجاوزی سنگدل و بی‌رحم؛ مژده باد بر شما، هرج و مرج فراگیر و استبداد ستمگران، ستمگرانی که مقدار اندکی از بیت‌المال را برای شما باقی می‌گذارند و جمعیت شما را درو می‌كنند.
برای بررسی صحت پیش بینی‌های حضرت فاطمه(س) کافی است تنها تاریخ شصت ساله پس از حاکمیت گفتمان سقیفه را مطالعه و ملاحظه کنید که چه فتنه‌ها و جنایت‌ها ـ به تعبیر رسای حضرت زهرا چه سم مهلکی- به نام اسلام بر مردم روا نشد. چه حادثه‌ای تلخ‌تر و چه فتنه‌ای ناگوارتر از حادثه و فاجعه کربلا که در آن نوه پیامبر خدا به دست امت او به صورت بسیار مظلومانه کشته شد و اهل بیت و نوامیس پیامبر(ص) به اسارت برده شدند. آیا فاجعه هجوم به مسجدالحرام و سنگباران کعبه اتفاق ناگواری نبود که در آن قسمتی از کعبه خراب شد و پرده و سقف خانه خدا آتش گرفت. هجوم به مدینه و بی‌حرمتی به شهر پیامبر(ص) چطور ؟ که در آن ۸۰ صحابی پیامبر(ص) و حدود ۷۰۰ حافظ قرآن کشته شدند و اموال و نوامیس مردم مدینه حلال شمرده شد و بدین ترتیب در همین زمانه کوتاه به همه مقدسات، ارزش‌ها و نمادها اسلامی بی‌حرمتی و ... شد. کدام حاکمی ستمگرتر و مستبدتر از حجاح بن یوسف که به نقل تاریخ صد و بیست هزار نفر را کشت و یا به تعبیر حضرت زهرا (س) درو کرد. اینها نمونه‌هایی از پیش بینی‌های حضرت فاطمه در آغاز حاکمیت شورای سقیفه بود.
سپس حضرت به مخاطبانش می‌گوید: تأسف و اندوه بر شما باد؛ به كدام سو می‌روید.
حضرت با اعلان تأسف درصدد است بگوید چه تلاش دیگری می‌بایست برای راهنمایی و روشنگری شما انجام می‌دادم که در آن کوتاهی کردم. در پایان این بخش حضرت با استشهاد و استناد به آیه ۲۸ سوره هود، زحمات و تلاش‌ها خود را بی‌نتیجه می‌بیند و حسرت می‌خورد و چنین بیان می‌کند: همانا از دیده شما(حقایق) پنهان مانده است، «پس آیا ما می‌توانیم شما را به آن(حقایق) وادار كنیم، در حالی كه آن را ناخوش دارید».
انتهای پیام