«ظاهر» روایتی از نجابت، همدلی، ایثار و عشق یک سرباز وظیفه را در شمال کشور به تصویر می‌کشد. او به‌واسطه پادگان محل خدمتش با پیرمرد و پیرزنی به نام اکبر و زیبا آشنا می‌شود که در کلبه‌ای نزدیک پادگان زندگی می‌کنند و در ادامه اتفاق‌هایی برایش رقم می‌خورد.
روال داستانی این فیلم را می‌توان یکنواخت و خالی از هرگونه کشمکش قابل توجهی دانست؛ به`گونه‌ای که شاید تنها نقطه ابهام‌برانگیز و قابل تأمل آن نامش باشد که برگرفته از نام شخصیت اصلی فیلم یعنی «ظاهر» است.
نمادپردازی و برقراری ارتباط ذهنی مخاطب با نمادها به خوبی در فیلمنامه این اثر لحاظ شده است. برای مثال از ابتدای فیلم با پرنده سفیدی مواجهیم که شخصیت اصلی، آن را همراه خود دارد و گاهی نیز کبوتر را درون لباسش پنهان می‌کند. وجود این کبوتر سفید در نزدیکی شخصیت فیلم، ذهن مخاطب را به شناخت روحیات او و به نوعی سرنوشتش پیوند می‌دهد.
از نقاط قابل تأمل و البته تعجب‌برانگیز فیلم می‌توان به استفاده از اسلوموشن‌هایی در دو سکانس متفاوت اشاره کرد که دلیلی برای آنها نمی‌توان یافت.
طبیعت شمال کشور، اصلی‌ترین لوکیشن مورد استفاده در فیلم «ظاهر» است که کوتاهی در بازتاب مناظر بکر و توجه نداشتن به بهره‌برداری از فضا را می‌توان از جمله نقاط ضعف این اثر دانست. با توجه به اینکه دقایق ابتدایی فیلم، خالی از دیالوگ است، انتظار می‌رفت که به لحاظ بصری تلاش بیشتری برای جذب مخاطب صورت گیرد.
پایان‌بندی فیلم نیز اگرچه قابل حدس و به نوعی کلیشه‌‌ای بود، اما فضای احساسی، ساده و به دور از تکلف داستان، همراهی مخاطب را تا دقایق پایانی فیلم به دنبال داشت.
حامد محمودی، یدالله شادمانی، روح‌الله زمانی، کیمیا زارعی و مریم معینی از بازیگران فیلم «ظاهر» هستند.
زهرا مظفری‌فرد
انتهای پیام