وی افزود: لطف دوم خدا به ایشان وجود آیتالله العظمی بروجردی در مسیر زندگی ایشان بود که با صمیمت با ایشان برخورد میکرد و آیتالله العظمی صافی هم همواره در تعظیم ایشان کوشا بود؛ این که وی سالیان سال با آیتالله المظمی بروجردی زندگی علمی داشته است واقعا نشانه لطف خداست.
استادی بیان کرد: بعد از وفات آیتالله العظمی بروجردی، آیتالله گلپایگانی از مراجع مطرح در آن زمان بود لذا لطف دیگر خدا به ایشان حشر و نشر با این مرجع معظم تقلید بود؛ آیتالله العظمی صافی کمک زیادی به ایشان و بیت ایشان کرد و اگر آیتالله صافی نبود شاید حوادث، طور دیگری رقم میخورد؛ کسی نمیتواند منکر خدمات ایشان برای اسلام و جمهوری اسلامی شود لذا بودن ایشان خیلی مؤثر و نشانه لطف خدا بود.
وی با بیان اینکه از الطاف دیگر خدا به ایشان صفت تواضع است، تصریح کرد: از علامات عالم خوب این است که باید متواضع باشد؛ در شرح حال ایشان نقل است که روزی نمیگذشت مگر اینکه ایشان احوالی از برادر نپرسد و مقامات وی سبب دوری از برادر نبوده است؛ حتی اگر این کار روزانه هم نبود نمیگذاشت مدت طولانی اینگونه باشد که خبری نگیرد.
استاد درس خارج حوزه افزود: لطف دیگر خداوند به ایشان وجود تألیفات فراوان و کارساز بوده است و تألیفات ایشان در تمامی سنین کارآمد بوده است و به خصوص منتخب الاثر که باقی مانده است و خواهد ماند. منتخب الاثر روایات را جمع کرده است و به یک معنا کثرت سند را کافی دانسته است؛ آیتالله امامی کاشانی بیش از 10 سال، اسناد منتخب را بررسی و تصحیح و تکمیل کردند که کتابی بیش از 10 جلد در مورد روایات مرتبط با امام زمان(عج) شده است و از فرزندان آیتالله امامی میخواهیم که این اثر را تکمیل کنند.
استادی گفت: روحیه ایشان، روحیه صیانت از معارف اهل بیت(ع) در کنار فقه و اصول و مرجعیت بوده است؛ او هر شبههای را شنیده است خیلی زود به آن جواب داده است و چون توانایی زیادی در نوشتن فارسی و عربی داشت نیازی به همکار هم نداشت لذا این نوع آثار ایشان هم خیلی ارزشمند است و باید مجموعه آثار ایشان در قالب موسوعه دستهبندی و موضوعبندی شود.
استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه از ویژگیهای ایشان محبوبالقلوب بودن است، اظهار کرد: قرآن کریم فرموده است: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؛ این نوع محبوبیت سبب شده بود تا مریدان و ارادتمندان زیادی داشته باشد و به معنای واقعی مردمی بود. بنده بعد از اینکه به قم آمدم با ایشان آشنا شدم و ایشان وقتی اثری را از یک طلبه و استاد حوزه میدید حتما تماس میگرفت و تقدیر میکرد و فکر نمیکنم کسی مطلبی را نوشته باشد که به نفع اسلام و دین بوده است و او بدون توجه به حواشی (که این فرد متعلق به فلان بیت است و یا نیست و حتی در خارج کشور) از او تشکر نکرده باشد.
وی تأکید کرد: خیرخواهی از مشی و رفت و آمد و تماس ایشان میبارید؛ اگر به دولتیها انتقاد هم میکرد همه میدانستند از روی خیرخواهی بود و طوری نبود که به نظام لطمه بخورد؛ همیشه تقویتکننده بود و صریحاً هم میفرمود ما در هر دولتی خوبیها را تشویق و تمجید کنیم و اگر اشتباهی دارد بگوییم؛ یکسره موافق و یا مخالف بودن درست نیست.
وی ادامه داد: حتی در جلسهای که مدیران حوزه در آنجا بودند فردی به او گفت شما چرا در برخی امور دخالت نمیکنید و ایشان گفت نظر من این است که مواردی باید تشویق و مواردی هم باید انتقاد کنیم. هر مورد انتقادی هم داشت، امام و آیتالله خامنهای میدانستند از روی خیرخواهی است و توجه امام به آیتالله گلپایگانی هم به واسطه این روحیه آن بزرگوار هم بود.
استادی اضافه کرد: اسم «لطفالله» از مصادیق لطف خدا برای پدر بود ولی در ادامه زندگی لطفالله برای حوزه و دیگران و پاسخ به شبهات شد. در مقابله با شبهات بدون اینکه مقام شبههکننده را در نظر بگیرد با احترام کامل این کار را کرده است؛ صاح قاموس الرجال بحث نادرستی داشت و ایشان جزوهای در رد کتاب وی نوشت.
وی افزود: هزاران نفر همواره مشمول لطف ایشان بودند؛ بنده خدمت ایشان بودم و یکی از رفقا قصد رونمایی از کتابش را داشت و آقا را دعوت کرد، و ایشان با اخلاص پذیرفت زیرا او به فکر صیانت از دین و معارف اهل بیت(ع) بود و ما هم باید بیش از پیش به فکر حوزه و معارف اسلامی و آینده دین باشیم.
انتهای پیام