تربيت اسلامى فرد در جامعه اسلامى بر اساس احسان، ايثار، طرحِ منطقى جديد براى مبادله و متفاوت از منطق معامله مالى و مادى (كه در اصطلاح قرآنى تجارتى زوالناپذير است)، تشويق مؤكد بر يارى مستضعفان، قرض دادن به نيازمندان همراه با روح محبت و برادرى و به‌خاطر پاداش و آمرزش گناهان [است]. تمامى اين موارد بستر معنوى و روانى بىنظيرى فراهم مىكند كه در فضاى خاص آن، انگيزههاى كار خير رشد مىكند و بسيارى از مردم، با علاقه و رغبت به اعطاى قرض خيرخواهانه اقدام می‌ورزند.[شهید محمدباقر صدر، کتاب اسلام راهبر زندگی، صفحه ٢۴۵-٢۴۶]