در موضوع دفاع مقدس شاید، در کنار خرمشهر عزیز، بیشترین خاطره و قصه و شاید غصه، در موضوع شهر عزیز دزفول به وجود آمد.
اتفاق مهم دیگر این است که این خطه، اساساً خاستگاه فرهنگی و تمدنی عمیق و عریضی را در پیشینه خود دارد. دزفول از هزاره‌های قبل از ورود اسلام تا امروز مهد تربیت فضلا، حکما، ادبا، فقها و سیاستمداران بزرگ و نجیب و شعرا و اهل قلم بسیاری بوده است.
کتاب «افتخارات دزفول»، کتاب قطوری است. نمی‌شود به دزفول و سابقه پرافتخار آن نگاه کرد و از اولین دانشگاه رسمی یعنی دانشگاه جندی شاپور، نام نبرد، نمی‌شود از دزفول یاد کرد و از خاتم المجتهدين، شیخ اعظم انصاری، نام نبرد و از بزرگان تاریخ‌سازش در ایام پیش از انقلاب، مبارزه و دفاع مقدس یاد نکرد و تا امروز دزفول و دزفولیان در پیشانی افتخارات این مرز و بوم درخشیده‌اند.
از آقای دکتر محمدرضا سنگری به عنوان یکی از مهم‌ترین ادبای معاصرمان تقدیر می‌کنم، از نقش‌آفرینی ایشان در ایام قبل از انقلاب و ایام دفاع مقدس تقدیر می‌کنم که بسیاری از سرایندگان اشعار حماسی ما از اندیشه‌های ایشان وام گرفتند، بسیاری از هنرمندان نام نیک ایشان را در کنار اثرشان ثبت کردند. امروز هم این شخصیت بزرگ برای کشور ما نعمت است و خوشحالم که مردم دزفول این همت را گماردند که از این چهره ادبی و تابناک که در عین حال معلمی دلسوز و پژوهشگری پرتلاش است تجلیل می‌کنند.