پس از شهادت جنادة در روز عاشورا فرزندش عمرو بن جنادة به سفارش مادرش آماده جهاد شد، او به نقلی ۲۱ سال و به نقل دیگر ۱۱ سال داشت. خدمت امام آمد و پس از عرض ادب اجازه میدان خواست امام اجازه ندادند، او بار دیگر سخن خود را تکرار کرد، امام فرمودند: ای جوان پدرت شهید شده و شاید مادرت میدان رفتن تو را خوش نداشته باشد، عمرو گفت: ای فرزند رسول خدا مادرم مرا امر کرده شما را یاری کنم و خود لباس جنگ بر تنم پوشانیده است.
عمرو به میدان رفت در حالی که این رجز را می‌خواند: «امیری حسینٌ و نعم الامیر/ سرورُ فُؤادِ البشیرِ النظیر/ علیٌ و فاطمة ُوالداهُ/ فهل تعلمون لهُ مِن نظیر/ لهُ طلعةٌ مثل شمسِ الضُحی/ له غرةٌ مثلُ بَدرِ المنیر» امیر من حسین است و چه خوب امیریست/ او مایه شادی دل پیامبر بشارت‌دهنده و انذارکننده است/ پدرش علی و مادرش فاطمه است آیا نظیری برای او سراغ دارید/ او چهره‌ای همچون خورشید درخشان و پیشانی چون ماه دارد.
عمرو آن‌قدر با دشمن جنگید تا به شهادت رسید؛ سرش را از بدن جدا کردند و به سوی لشکرگاه امام حسین(ع) پرتاب کردند. مادرش سرش را برداشت و گفت: آفرین پسرم ای شادی دلم و نور چشمم. سپس سر را به‌سوی یکی از افراد دشمن پرتاب کرد و پس از آن عمود خیمه را کشید و بر آن گروه حمله کرد، امام حسین(ع) او را برگرداند و در حقش دعا کرد. خوارزمی در مقتلش نوشته است که این زن در حمله‌اش دو نفر از افراد دشمن را به هلاکت رساند.
این خانواده کربلایی، خانواده‌ای است با دغدغه یاری امام. خانواده‌ای که با همه سرمایه‌اش به یاری امام جامعه و ولی خدا می‌شتابد. مدیر خانواده فدای امام جامعه می‌شود و مادر خانواده فرزند را در مسیر هدف متعالی پدر که یاری دین خدا و یاری ولی خداست هدایت می‌کند و این‌طور نیست که حالا بگوید ما با کشته شدن یک عضو خانواده و بی‌سرپرست شدنمان دیگر دِینِمان را ادا کرده‌ایم بلکه این خانواده همه سرمایه خود را فدای راه خدا می‌کند. پدر فدایی شد حالا پسر هم باید فدایی حجت خدا شود.
این یعنی خانواده متعالی که با شهادت یکی از اعضا متوقف نمی‌شود. بلکه حرکت کمالی خود را با شهادت دیگر اعضا ادامه می‌دهد و مادر خانواده که نقش اساسی در تربیت و رشد فرزندانش دارد با شهادت شوهر و پسرش خم به ابرو نمی‌آورد و مسیر آنها را ادامه داده و با شجاعت و حماسه‌آفرینی مثل شیری به بیشه نامردان روزگار یورش می‌برد.
این خانواده کربلایی به ما می‌آموزد که باید خانواده‌های شیعه جهت‌گیری تربیت‌شان را تربیت سرباز برای امام زمانشان قرار دهند و برای یاری امامشان از هر کوششی دریغ نکنند. خانواده جنادة بن حرث انصاری برای همه ما یک الگو است. الگویی که دغدغه والدین این خانواده، تنها نماندن حجت خدا و یاری دین است، الگویی که برای ما این پیام را دارد جان‌ها فدای دین.
انتهای پیام