آسمان عشق را گلواژه باران می‌کنم
و مزین این قلم با عطر ریحان می‌کنم
واژه‌ها را یک به یک می‌چینم و با اشتیاق
نام احمد را کلید فتح رضوان می‌کنم
جبرئیل نطق را با جلوه‌های ربنا
بر زمین آورده و ممدوح جانان می‌کنم
گِرد آن گهواره‌ی خورشید روی خوش خصال
حور را با صد پری گهواره جنبان می‌کنم
با نواهای حجازی و نهاوند و صبا
ختم نور و واقعه، یاسین و انسان می‌کنم
حضرت داوود را آورده و با نغمه‌ها
در جوار آمنه مَسرور و خندان می‌کنم
با تَبر در جمع کُفار جُهول بُت‌کده
لات و عُزی و هُبل را باز ویران می‌کنم
زاد روز یوسف مکه گُلاب و نُقل و گُل
با سلامی نذر آن مولای خوبان می‌کنم
خلقت عالم مُزین شد به نور خواجه‌اش
اِنمایش مایه‌ی تقوا و عرفان می‌کنم
باده می‌نوشم از آن جام پیمبر دَم به دم
با محمد جامعه را مست قرآن می‌کنم
خلقت او نور بود و ما خَلَق هم نور بود
سیر در انوار آن مولود امکان می‌کنم
تا قیامت این «لَقد کان رسول الله» را
چون نگینی نقش بر این خاتم جان می‌کنم
چهارده معصوم نورند و همه عشق تمام
خاک پاشان توتیا و نور چشمان می‌کنم
با تولای علی و با دعای فاطمه
معصیت‌های خودم را باز جبران می‌کنم
علت این بارش ابر بهاری احمد است
اشک‌های عاشقی را باز پنهان می‌کنم
انتهای پیام