وی بیان کرد: هر اندازه انسان شرح صدر و بلندای نظر بیشتری داشته باشد، از داراییها و نعمتهای دیگران فزونتر شادمان میشود و دیگر بر آنچه خداوند به دیگران عنایت کرده حسادت نمیورزد. نعمتهای خداوند زمانی نيازهای ما را حقيقتاً تأمين میکنند که زمينهساز رشد ما باشند و بتوانيم از آنها به نيکوترين شکل استفاده کنيم. همچنین این نعمتها آن زمانی حاصل میشود که انسان تمام سرمايه، هوش، توان و استعدادش را در مسير رضای خداوند به کار اندازد و تحت نظارت، سرپرستی و حاکميت خداوند از داشتههايش بهرهبرداری کند. در اين صورت میتوان سرمايهها و داشتههای آدمی را نعمت به حساب آورد.
انصاری گفت: هنگامی که انسان قدرت، ثروت، بينايی، بازوی توانمند، انديشه، هوش، استعداد، زن، شوهر، فرزند، رياست و هر آنچه دارد را در راستای خشنودی خداوند قرار دهد، اين دارايیها جملگی برای انسان نعمت به شمار میروند و نتيجه بهرهبرداری از آنها قرار گرفتن در وادی عبوديت، تقرب به خداوند و رسيدن به رستگاری میشود. اما اگر آدمی سرمايههايی را که خداوند به او داده است در مسير هدايت الهی و در راه خشنودی حضرت حق به کار نبندد، تمام اين سرمايهها و داشتهها ويرانگر و مخرب میشوند و به نقمت بدل میگردند و رشد جامعه اسلامی توقف میکند.
این مفسر قرآن کریم در خصوص مؤلفه زمان، ادامه داد: زمان و عمر، مهمترین سرمایهای است که میتوانیم از طریق افزایش بهرهوری و برداشت مناسب از آن، مسیر رشد و کمال و پیشرفت در زندگی را برای خود هموار سازیم. با این وجود، بسیاری از ما در استفاده درست از این سرمایه دچار اشکال بوده و فرصتهای زیادی را از دست میدهیم. به نظر میرسد یکی از گامهای اساسی برای رشد و توسعه فردی، تغییر نگرش به پدیده زمان و یادگیری برنامهریزی صحیح، اقدام جدی و حرکت موثر و مستمر در مسیر رشد و آگاهی است.
وی تصریح کرد: برای رشد جامعه اسلامی تمامی انسانها با تفاوتهای گوناگون خود، باید با بهرهگیری از نعمتها و داشتههای خود در راستای تحقق اهداف گام بردارند، زیرا لازمه رشد و کمال فردی و اجتماعی، تفاوت است. البته اين تفاوت به معنای تبعيض نيست و اگر تمام انسانها يک نوع استعداد و ذوق و سليقه داشتند، چهبسا تفاوتهای لازم برای بهزيستن در دنيا از ميان میرفت و همه يک راه و مسير و شغل را اراده میکردند.
انتهای پیام