«بسم رب الشهدا و الصدیقین
وَلَا تَقُولُواْ لِمَن یُقتَلُ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَموَٰتُۢۚ بَلۡ أَحیَآء وَلَٰکِن لَّا تَشعُرُونَ. (بقره/ ۱۵۰)
سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب امام خمینى و مردم شهادت‌طلب و سلام و درود من بر پدر و مادر مهربانم. از اینکه بدون اجازه شما به جبهه اعزام شدم شرمنده و از اینکه براى خدا و در راه خدا قدم برداشته‌ام خرسند و راضى هستم و این امر عدم توجه به شما نیست بلکه ترسیدم که اجازه ندهید، از این‌رو بعد از امتحانات تجدیدى به جبهه اعزام و امیدوارم که از امتحان الهى هم قبول شده و به فیض شهادت که تنها آرزویم است، برسم.
از شما مى‌خواهم که بعد از شهادتم گریه و زارى نکنید، چون طبق کلام خدا شهید زنده است و حرکت‌بخش و براى کسى که زنده است گریه مفهومى ندارد. من زندگى جاوید را برگزیده و از زندگى پرزرق و برق دنیا بریده‌ام و امیدوارم که مورد قبول واقع شوم و در این راه چنان درس عبرتى به کافران بعثى و جیره‌خواران آمریکا خواهم داد که تا ابد آویزه گوششان باشد.
تقاضاى من از شما پدر و مادر صبور این است که مرا ببخشید و بعد از شهادتم در کنار قبر برادر مبارزم محسن حسنى دفنم نمایید. ما پیروان مکتب و رهروان راه حسینیم.
سرپل ذهاب، عبدالمجید روحى، 5 شهریور 1360»
انتهای پیام