أشعر قلبک الرحمة للرعیة، و المحبة لهم، و اللطف بهم، و لا تکونن علیهم سبعا ضاریا تغتنم أکلهم، فانهم صنفان:، اما أخ لک فى الدین، أو نظیر لک فى الخلق، یفرط منهم الزلل، و تعرض لهم العلل، و یؤتى على أیدیهم فى العمد و الخطاء فأعطهم من عفوک وصفحک مثل الذى تحب أن یعطیک الله من عفوه و صفحه، فانک فوقهم، و والى الامر علیک فوقک، و الله فوق من ولاک!
در فرمان استاندارى مصر به مالک اشتر: رحمت، محبت و لطف بر مردم جامعه را به قلبت بفهمان (به طورى که آن را دریافت کند، نه این که در حد یک تصور ذهنى بماند) و براى آنان درنده‌اى خون‌خوار مباش که خوردن آنان را غنیمت بشمارى؛ زیرا مردم بر دو صنف‌اند: یا برادر دینى تو هستند، یا نظیر تو در خلقت (هم‌نوع تو می‌باشند) لغزش‌ها از آنان سر مى‌زند و خطا‌ها بر آنان روى مى‌آورد و از روى عمد یا خطا دچار تجاوز مى‌گردند. مردم را از بخشش و چشم‌پوشى‌هاى خود آن چنان بهره‌ور ساز که دوست دارى مثل آن را خدا براى تو عطا فرماید؛ زیرا مقام تو بالاتر از آن مردم است و مقام زمامدار تو بالاتر از تو و خداوند فوق زمامدار توست.
نامه ۵۳ نهج البلاغه
انتهای پیام