وی افزود: وقتی به زندگی حضرت علی(ع) نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در حیطه خانواده، ایشان به عنوان یک پدر مهربان و دلسوز شناخته می‌شوند. از طرفی، در کنار این مهربانی و دلسوزی، فرزندان خود را برای حضور در جامعه و مسئولیت‌پذیری و خدمت به جامعه آماده می‌کنند، وقتی که زندگی حضرت مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد، می‌بینیم که ایشان فرزندان خود را بسیار دوست دارند و محبت خود را در رفتارهای روزمره با فرزندان خود بروز می‌دهند.
یوسفی ادامه داد: در کنار این محبت، آموزش و تربیت اخلاقی فرزندان خود را هم به صورت جدی پیگیری می‌کنند، هیچ‌گاه حضرت علی(ع) آموزش اخلاق و دین را با تندی و خشونت برای فرزندان خود انجام نمی‌دهند و نخواستند.
استاد علوم قرآنی حوزه‌های علمیه بیرجند اظهارکرد: طبیعتاً وقتی که این مهربانی و آموزش را بچه‌ها ببینند، مسئولیت‌پذیر هم می‌شوند، برای آماده‌سازی فرزند در حیطه مسئولیت‌پذیری اجتماعی، حضرت علی(ع) در منزل به فرزندان خود اعتماد می‌کرد و به آن‌ها مسئولیت می‌داد که در نهایت این اعتماد و این مسئولیت دادن، فرزند را رشد می‌دهد و شخصیتش را شکوفا می‌کند.
یوسفی تصریح کرد: متأسفانه چالشی که امروزه در بعضی از خانواده‌ها مشاهده می‌شود، این است که فاصله بین خانواده پدر و فرزند فراوان شده و پدر آخرین کسی است که شاید از مشکلات و چالش‌های فرزند خود باخبر بشود. این موضوع را باید اصلاح کنیم و به زمان حضرت علی(ع) به عنوان الگو برگردیم.
وی همچنین به نکته‌ای در مورد مشورت و همفکری با فرزندان اشاره کرد و گفت: نکته بعدی که ما می‌توانیم در زندگی حضرت علی(ع) مشاهده کنیم، این است که وقتی اعتماد می‌کند و مسئولیت به فرزندش می‌دهد، با فرزند خود به شدت همفکری می‌کند و مشورت می‌کند و به نظرات آن‌ها اهمیت می‌دهد، گاهی خانواده‌ها می‌خواهند مشورت کنند و زمینه را فراهم کنند، اما نسبت به فرزندان خود و دیدگاه‌هایشان با یک نگاه بسته‌ای به آن‌ها توجه می‌کنند و در مقابل آن یک گارد می‌گیرند، این امر باعث می‌شود که آن رابطه پدر و فرزندی و حس مشارکت در زندگی ایجاد نشود، ولی اگر شما مشورت و همفکری و احترام به نظر فرزند را داشته باشید، حس مشارکت هم در خانواده و در فرزند ایجاد می‌شود و او احساس مسئولیت می‌کند و خود را در یک جایگاهی می‌بیند که در قبال این خانواده مسئول است، وقتی خودش را مسئول می‌بیند، دست به بسیاری از کارها نخواهد زد.
حجت‌الاسلام والمسلمین یوسفی گفت: حضرت علی(ع) تربیت عطوفت و مهربانی، آموزش مشورت، اعتماد و در نهایت مسئولیت‌پذیری را ایجاد می‌کند، این فرزند خودش را در صحنه جنگ حتی می‌تواند وارد کند و در مبارزات به اصطلاح نظامی و سیاسی خود، این فرزند را دوشادوش خود در کنار خود حرکت دهد و قرار دهد؛ چراکه آن مقدمات را برای فرزندش فراهم کرده است. جالب است که اگر فرزند احیاناً اشتباهی می‌کرد، حضرت علی(ع) در مقابل خطای فرزند صبوری به خرج می‌داد و تذکر می‌داد و توصیه می‌کرد.
استاد علوم قرآنی حوزه‌های علمیه بیرجند یادآور شد: بنابراین ما یک سیر شخصیتی و شخصیت‌سازی به عنوان پدر الگو از حضرت علی(ع) می‌توانیم ببینیم که ایشان نسبت به محبت و مهربانی، آموزش، اعتماد، مسئولیت دادن به فرزند، مشاور خود قرار دادن و مشورت کردن با او و در نهایت وارد عرصه اجتماع کردن و به خدمت اجتماع گرفتن و در نهایت صبوری که حضرت از خود نشان می‌دهد در مقابل خطای فرزند، می‌تواند به عنوان الگویی برای پدران امروز ما در اجتماع باشد. به نظر می‌رسد اگر ما این مدل و الگو را در مقابل خود ببینیم و به آن عمل کنیم، بسیاری از چالش‌های پدر و فرزندی امروز حل می‌شود.
انتهای پیام