مشغول کار شد و شغل قنادی را برای خود برگزید. در سال‌های انقلاب با جدیت تمام در راهپیمایی‌ها و مبارزات انقلابی شرکت کرد و همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت و در این راه از هیچ کمک و اقدامی فروگذار نبود. بارها تحت تعقیب نیروهای امنیتی ساواک قرار گرفت، اما هیچ‌گاه دست از مبارزه با رژیم طاغوت برنداشت تا اینکه سرانجام در 22 آبان‌ماه سال 1357 و پس از قیام خونین مردم همدان در 30 مهر همان سال که منجر به شهادت جمعی از مردم مبارز همدان شد، هنگام درگیری با نیروهای ژاندارمری مورد اصابت گلوله مستقیم قرار گرفت و به کاروان عظیم شهدای اسلام و انقلاب پیوست. مزار او در گلزار شهدای باغ بهشت همدان واقع است.
در وصیت‌نامه شهید جلال سنایی آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
ولاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ؛ آنان که در راه خدا شهید می‌شوند مرده مپندارید بلکه آن‌ها زنده‌اند و در نزد خدایشان روزی می‌خوردند.
شهادت نقطه اوج تکامل انسان‌های خداپرست و مؤمن است. خط خونین شهادت در اسلام را شهدا تداوم بخشیدند. آنان با خون گرم خویش نهال نوپای نهضت آزادی‌بخش امت اسلام را آبیاری کردند و فریاد رعدآسای سالار شهیدان حسین بن علی(ع) را که هل من ناصر ینصرنی و... را مشتاقانه لبیک گفتند و آیین پاک اسلام را که از هر سو در معرض تهاجم امپریالیسم غرب و شرق و تجاوز غارتگران بین‌المللی و کارتل‌ها و سرمایه‌داران جهانخوار و دولت مزدور بود نجات بخشیدند.
تبلور شهادت و دریافت عمق فداکاری و ایثار این به خون خفتگان شهید در شرایط حاکم بر انقلاب ایران جاذبه و مفهوم به خصوصی داشت و همه انتظار شهادت را داشتیم بر حقیقتی که حسین بن علی(ع) سیدالشهدا برایمان بیان فرمود. آن زمانی که حق در نظام حاکم بر امت جایی ندارد و باطل در بنیادهای فکری جامعه رخنه کرده است، اما مؤمنان راستین شیفته دیدار خدا، روانه دیار شهادت شدند و با خون خویش یکسره توانستند دشمن را نابود گردانند.»
انتهای پیام