حسنی تصریح کرد: اجرای مسابقات در این مکان معنوی اقدامی پسندیده است. حضور شرکت‌کنندگان باعث آشنایی بیشتر با سیره این امام همام شده و نیز دیدن صحن و سرای رضوی، زائران و اماکن آستان بر اذهان‌شان تأثیر خوبی دارد و ظرفیت برگزاری هر ساله مسابقات در مشهد وجود دارد.
هادی حفاظ چهل‌ویکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن ایران بیان کرد: سطح شرکت‌کنندگان این دوره خوب و مورد انتظار بود. در گذشته که مرحله مقدماتی نیز حضوری در ایران برگزار می‌شد، با توجه به اینکه هیچ ارزیابی اولیه‌ای از متسابق اعمال نمی‌شد، افراد با سطح ضعیف نیز مشاهده می‌شدند، لذا سطح فنی مرحله نهایی در حد مطلوب بود.
حسنی درباره چالش‌هایی که داوران با آن مواجه می‌شوند، بیان کرد: چالش زمانی است که تعداد شرکت‌کنندگان زیاد و به لحاظ فنی از سطح پایینی برخوردار باشند و داور باید رفت و برگشت‌های زیادی به کلمات داشته باشد. یکی دیگر از چالش‌ها در داوری رشته حفظ کل قرآن کریم تنوع روایت‌هاست، در مسابقات بین‌المللی قرآن معمولاً افرادی حضور دارند که قرآن را به روایتی غیر از «حفص از عاصم» حفظ کرده‌اند و تفاوت روایت‌ها داوران را با چالش جدی مواجه می‌کند؛ لذا داور به ویژه هادی حفاظ باید اشراف کامل بر روایت‌ها داشته باشد تا اشتباه متسابق را راهنمایی نکند.
هادی حفاظ چهل و یکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن ایران توصیه‌هایی به شرکت‌کنندگان حاضر در مسابقات قرآن داشت و گفت: آیین‌نامه مسابقات ایران حتی در مورد مقدار مکث بین دو فراز نیز حرف برای گفتن دارد، یا اگر حافظ بلافاصله قبل از تذکر هادی حفظ اشتباهش را اصلاح کند، نمره کمتری از دست خواهد داد. اگر شرکت‌کننده این جزئیات آیین‌نامه را بداند، عملکرد بهتری خواهد داشت.
این حافظ کل قرآن افزود: نوع تلاوت هر قاری و حافظ متأثر از فرهنگ کشورش است، لذا در مسابقات با تلاوت‌های متنوعی مواجه هستیم و برخی از شرکت‌کنندگان بر اساس فرهنگ کشورشان کمتر به صوت و لحن می‌پردازند و برخی بیشتر، لذا شرکت‌کنندگان باید بدانند ایرانی‌ها و گروه داوری حاضر در مسابقات ایران از او چه چیزی می‌خواهند. ممکن است متسابقی در ایران رتبه نیاورد، اما در رقابت دیگری که ملاک تجوید است، رتبه اول را کسب کند.
حسنی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا کشور‌های برگزارکننده مسابقات نمی‌توانند به یک آیین‌نامه واحد برسند؟ گفت: دیدگاه‌های مختلفی که در بحث تجوید، صوت و لحن و وقف و ابتدا هست و اهمیتی که هر کدام از کشور‌ها به یکی از این موارد می‌دهند، باعث شده تا دیدگاه واحدی شکل نگیرد و فکر نمی‌کنم بتوان به یک دیدگاه واحد رسید.
وی افزود: برخی کشور‌ها مانند عربستان، امارات، قطر به حفظ تجویدی خیلی اهمیت می‌دهند و لذا صوت و لحن برایشان مهم نیست، بنابراین نمی‌توانند در آیین‌نامه امتیازی برای صوت و لحن قائل باشند، اما در کشور‌هایی مانند ایران و مصر که به تلاوت اهمیت می‌دهند، نمره صوت و لحنِ بیشتری در نظر می‌گیرند. بر همین اساس وحدت نظر و وحدت رویه سخت خواهد بود.