عبدالحسین طالعی، پژوهشگر دین و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا گفت: در ایام جوانی شعری سرودم که سه شخصیت در این شعر وجود دارد. منتَظَر، یعنی حضرت(عج)؛ منتَظِر یعنی یک آدم حسابی و مدعی یعنی بنده. «منتظَر آمد و از راه گذشت/ مدعی رفته به خوابی سنگین/ آمد و دیر رسید/ به وصالش نرسید/ مدعی کهنه کتابی در دست/ آخرش آمده است/ خواب بر دیده حرام/منتظَر در راه است/ مدعی آن را خواند/ چشم خود را و کتابش را بست/ مدعی خواست به شعری زیبا/ وصف آن یار سفر کرده کند/هر چه دیوان می‌خواند/ هر چه تعبیر شنید/ همه را ثبت به دفتر می‌کرد/ لیکن از دفتر دل غافل بود/ منتظَر گفت که من می‌آیم/ بی‌خبر شب یا روز». به قول مرحوم آقاسی که گفت «شاید این جمعه بیاید» در مقام شعر زیباست اما به تعبیر روایات ناگهانی می‌رسد و سازندگی انتظار در همین ناگهانی بودن ظهور است.