علامه شیخ جعفر شوشتری، از علمای برجسته شوشتر و خوزستان است که در حدود 150 سال پیش می‌زیست. او صاحب کتاب معروف «خصائص الحسینیه» است. شیخ عباس قمی درباره مقام علامه شیخ جعفر شوشتری می‌نویسد «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود.»
برخی پژوهشگران معاصر درباره کلام تأثیرگذار شیخ شوشتری نوشته‌اند «به‌طور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دلهاست و به همین دلیل، کشش ویژه‌ای در کلام اوست.» (سنگری، عاشورا نگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹). همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتاب‌های آیت‌الله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهام‌های او هستند.
مرحوم حاج شیخ جعفر، در سال ۱۲۳۰ هجری قمری شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد. او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد. او در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکر او در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
نسخه‌های خطی برخی از منابر شیخ جعفر شوشتری هنوز چاپ نشده است. از این نسخه‌ها قطعات کوتاهی انتخاب شده است که در ایام ماه رمضان برای نخستین بار در ایکنای خوزستان انتشار می‌یابد.
حضرت امیر علیه السلام می‌فرماید: این راه خیلی خوف و خطر دارد، مخوف است. حضرت امیر علیه السلام - که خودش دلیل راه بود – می‌ترسید، ما نمی ترسیم. شیر بیشه شجاعت هستیم!
باری حضرت امیر، فضیلتش ترس بود و ما از خاطر جمعی ضایع می‌شویم!
باری، روز اول ماه مبارک است. باید بدانیم که از امروز تا شب عید، کار ما یکی از دو کیفیت است. یعنی ماه مبارک رمضان مثل موقف قیامت است؛ یا اینکه آخر ماه مبارک رمضان، کارمان درست می‌شود و آخرش می‌شود که انسان، هم‌زانوی حضرت ابراهیم خلیل بشود، یا اینکه العیاذ بالله آخر ماه مبارک مطرود الهی بشویم، مثل شیطان، مثل شیطان الرجیم. چنان که حدیث است، کسی که در ماه مبارک غافل شد و عملی نکرد که باعث آمرزش شود، پیغمبر(ص) در حقش نفرین می‌کند. می‌فرماید: «ابعدک الله من رحمته». جبرییل می‌گوید: آمین.
انتهای پیام