ماه رمضان باید ماه آزادی ما بشود

علامه شیخ جعفر شوشتری، از علمای برجسته خوزستان است که در حدود ۱۵۰ سال پیش می‌زیست. او صاحب کتاب معروف «خصائص الحسینیه» است. شیخ عباس قمی درباره مقام علامه شیخ جعفر شوشتری می‌نویسد «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود.»

برخی پژوهشگران معاصر درباره کلام تأثیرگذار شیخ شوشتری نوشته‌اند: «به‌طور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دل‌هاست و به همین دلیل، کشش ویژه‌ای در کلام اوست.» (سنگری، عاشورانگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹)؛ همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتاب‌های آیت‌الله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهام‌های او هستند.

مرحوم حاج شیخ جعفر، در سال ۱۲۳۰ هجری قمری شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد. او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد.

شیخ جعفر شوشتری در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکر او در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

نسخه‌های خطی برخی از منابر شیخ جعفر شوشتری هنوز چاپ نشده است. از این نسخه‌ها قطعات کوتاهی انتخاب شده است که در ایام ماه رمضان برای نخستین بار در ایکنای خوزستان انتشار می‌یابد.

ماه رمضان باید ماه توبه بشود، ماه انابه بشود، ماه آزادی از آتش جهنم بشود. حضرت امام سجاد عليه‌السلام هر روز ماه مبارک می‌خواند:

«اللّٰهُمَّ هٰذَا شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِى أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدىٰ وَالْفُرْقانِ ...» همه اینها باید معنی بشود. مبادا طوری شود که قرآن ما را لعنت کند: «رُبَّ تالِ القرآنِ و القرآنُ يَلعَنُهُ». مبادا از برای بعضی، ماه خوردن و آشامیدن بشود. باری، پشیمان می‌شویم. کار صعب است در ماه مبارک.

از برای کسانی که بشنوند، نداهایی هست. خداوند شما را نداها فرموده. در قرآن مجید فرموده که «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ.»

روزه ماه مبارک رمضان، عبادت است و عبادت قصد قربت می‌خواهد.

باری، ببین چگونه خداوند ندا فرموده به رحمت و مرحمت که «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نوشته شد بر شما روزه». نه این است که از برای شما تنها باشد، بلکه از برای امم سابق هم نوشته شده بود. «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ». شاید متقی بشوید. یعنی منفعت از برای خودتان دارد.

باز ندای دیگر فرموده است «وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ»؛ یعنی اگر ناخوش باشید یا در سفر باشید و تکلیف برشما نباشد، وقت دیگر عوض بگیرید: «یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ».