وی بیان کرد: مسلمانان در اسلام این قانون را به شکل الهی، وجدانی و تربیتی دارند؛ منتها این مقدار از قانون مالی، نیمی از کار است و نیمه دیگرش فقط در اسلام وجود دارد و در قانون کشورهای غیراسلامی نیامده است. اسلام، هم به منبع درآمد اهمیت میدهد و هم به محل هزینه کردن آن درآمد. و این امر در صورتی است که دیگر کشورها به این بخش دوم توجهی ندارند. زیرا برای آنان اهمیتی ندارد که مال صرف کارخانه شرابسازی و کازینو بشود یا احداث بیمارستان و دستگیری از دیگران گردد.
انصاری ادامه داد: بنا بر قانون مترقی اسلام، انسان باید درباره هر ریال درآمدی که به دست میآورد و خرج میکند در پیشگاه خداوند پاسخگو باشد. او باید پاسخ دهد که آیا مالش را از راه صواب و مجاز از نظر قانون شریعت گرد آورده یا از کژراهه و مسیر انحرافی؟ آیا آن را در مسیر درست و سودمند از نگاه اسلام خرج کرده یا در مسیر غلط و بی ثمر؟
این مفسر قرآن کریم بیان کرد: اگر کسی به توجیه اینکه مال از آن اوست، به اموالش آسیب بزند و آنها را در راهی بینتیجه هدر دهد، از نظر اسلام سفیه است و حق تصرف در مال خود را ندارد. مال امانتی است که خداوند آن را به انسان میدهد. اگر هر انسان مالک اموال میبود، اموال پدرش به او و اموال او به فرزندش نمیرسید. اموال سرمایههای جاریای هستند که حضرت حق در اختیار انسان قرار داده است. مالکیت انسان بر اموالش به معنای داشتن حق اولویت در بهرهبرداری و مصرف است، نه خرج کردن مال در هرجا که خاطرخواه نفس است.
انتهای پیام