به گزارش ایکنا از قزوین، تدبر از ریشه «دَبَر» به معنای «پشت» است، تدبر نیز به معنای اخذ تدبیر است یعنی اینکه در متن و آیات قرآن کریم تدبیری به کار رفته است، وقتی مخاطب در آن تدبیر و اندیشه کند و آن را به‌دست آورد به این کار تدبر کردن می‌گویند. به عبارتی دیگر در هر آیه تدبیری به‌کار رفته است و اگر بنده در آن اندیشه کند و آن را به دست بیاورد به این عمل او تدبر گفته می‌شود.
در این راستا ایکنای قزوین در تلاش است تا در ماه مبارک رمضان با انتشار تفسیر برخی از سوره‌های جزء ۳۰ قرآن کریم از سوی زهره مظفری، مربی تدبر در قرآن، برای مخاطبان، مسابقه‌ای در پایان این ماه مبارک درباره نکات مطرح شده برگزار و به نفرات برگزیده جوایز نفیسی اهدا کند، حال در چهارمین شماره، ادامه مباحث تدبر در سوره ناس را می‌خوانیم:
در سوره ناس با شری روبه‌رو هستیم که این شر سعادت انسان را تهدید می‌کند و ما را از خیرات دور کرده و به شر نزدیک می‌کند؛ هرچه به شر نزدیک‌تر شویم قطعاً از بهشت دور و به جهنم نزدیک‌تر می‌شویم، این شر به شدت آرامش روحی را از ما سلب خواهد کرد.
گاهی شرهایی ما را تهدید می‌کند تا سعادت از ما گرفته و ما را از عاقبت به‌خیری دور کند؛ گاهی اوقات متوجه شر نمی‌‌شویم. اگر وارد برخی از جمع‌های دوستانه شویم ممکن است ما را از برخی صفات مطلوب دور کنند بنابراین بهتر است از مجالس گناه دروی کنیم.
اگر بتوانیم شرهای مرتبط با سعادت را به رسمیت بشناسیم به سوره ناس احساس نیاز خواهیم کرد. هفت درب روی حضرت یوسف(ع) بسته بود و آنجا تنها به خداوند پناه برد و به سمت درهای بسته حرکت اما چون می‌خواست از شرایط گناه دور شود به خداوند استعاذه کرد و درها به رویش باز شد.
برای دوری از گناه وارد محیط گناه نشویم و اگر در محیط گناه قرار گرفتیم در قلب خود به خداوند پناه ببریم تا از گناهانی که ممکن است ما را احاطه کند نجات پیدا کنیم.
تا جایی که ممکن است از محیط‌های شر و وسوسه دوری کنیم؛ اگر مجبور به حضور در این محیط‌ها شدیم از ذکر خداوند کمک بگیریم چون جایی که ذکر خداوند گفته شود شیطان و جنیان وسوسه‌گر از آن محیط دور خواهند شد و خداوند راه را برای انسان باز خواهد کرد.
انتهای پیام