بمباران شهرها و منطقه های مسكونی ایران و كشتار غیرنظامیان به وسیله رژیم بعث در طول هشت سال جنگ تحمیلی از بزرگترین جنایت‌های جنگی است كه هیچگاه از یاد و خاطره مردم ایران نخواهد رفت در این میان وقوع فاجعه انسانی از طرف صدام در بمباران شیمیایی حلبچه و مرگ هزاران تن از مردمان مظلوم عراق رویداد تلخی بود كه چهره واقعی این رژیم را نشان داد زیرا آنها در برابر مردم سرزمین خود نیز از هیچ جنایتی فروگذاری نكردند. استفاده از سلاح های شیمیایی از طرف رژیم بعث در دوره دفاع مقدس هنگامی شكل گرفت كه آنان رویای اشغال ایران در یك هفته را پوچ و واهی دانستند و به همین دلیل صدام به تولید و تكثیر تسلیحات شیمیایی روی آورد.
برپایه اطلاعات ثبت شده، این كشور در 23 دی 1359 خورشیدی برای نخستین بار، سلاح های شیمیایی را در جنگ با ایران به كار برد. حزب بعث با سرمایه گذاری‌های كلان و حمایت‌‌های همه جانبه برخی كشورها موفق شد اطلاعات و امكانات بسیاری در زمینه تسلیحات شیمیایی، میكروبی و رادیواكتیو به دست آورد و به پشتوانه این كمكها توانست گسترده‌ترین حجم و سطح نامتعارف استفاده از تسلیحات شیمیایی را پس از جنگ جهانی اول انجام دهد.
كاربرد سلاح های شیمیایی از طرف صدام در جنگ هشت ساله تنها به ایران محدود نشد و رژیم بعث حتی به شهروندان خویش نیز رحم نكرد و در 25 اسفند 1366 خورشیدی در عملیاتی موسوم به «انفال» یكی از وسیع ترین موارد استفاده و به كارگیری از تسلیحات شیمیایی را در حلبچه عراق عملی ساخت كه بر اثر آن دست كم پنج هزار تن از مردم كُردنشین این كشور را به كام مرگ فرو برد و بیش از 9 هزار تن را نیز مجروح كرد. بمباران شیمیایی حلبچه در شرایطی رخ داد كه پیروزی رزمندگان ایرانی در عملیات والفجر، آزادسازی بسیاری از منطقه های كردنشین از جمله حلبچه را به دنبال داشت. پس از ورود نیروهای ایرانی به این شهر، مردم شهرها و روستاهای اطراف به استقبال از آنان شتافتند. این مساله چنان برای حزب بعث غیرقابل باور بود كه در یك اقدام غیرانسانی و به قصد انتقام گیری از این شكست، حلبچه و اطراف آن را هدف بمب های شیمیایی قرار داد.