برخی پژوهشگران معاصر درباره کلام تأثیرگذار شیخ شوشتری نوشته‌اند «به‌طور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دلهاست و به همین دلیل، کشش ویژه‌ای در کلام اوست.» (سنگری، عاشورا نگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹). همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتاب‌های آیت‌الله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهام‌های او هستند.
مرحوم حاج شیخ جعفر، در سال ۱۲۳۰ هجری قمری شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد. او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد. او در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکر او در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
نسخه‌های خطی برخی از منابر شیخ جعفر شوشتری هنوز چاپ نشده است. از این نسخه‌ها قطعات کوتاهی انتخاب شده است که در ایام ماه رمضان برای نخستین بار در ایکنای خوزستان انتشار می‌یابد.
حرفی دیگر می‌خواهم بگویم. گفتم ماه رمضان، قرآن و ایمان گله دارند. بالاتر بگویم. خدا از شما گله دارد: ای بنده! همه چیز به تو دادم، خالص. تو به من یک چیز خالص داده‌ای؟ می‌گوید: ای بنده من! هر چه به تو دادم راستی دادم. تو یک راستی گفته‌ای؟ می گویی الله اکبر، راست است یا دروغ می‌گویی؟ یا دنیا نزد تو بزرگ است؟
گله دیگر: ای بنده من! همیشه نظر رحمت به تو دارم. تو چرا به من پشت کرده‌ای؟
باز می‌فرماید: ای بنده بی وفا! من قرار گذاردم در غیر ماه رمضان ده مرتبه بگویی «یا الله» می‌گویم لبیک و ماه رمضان یک مرتبه‌ای بنده من، تو را صدا می‌زنم، بله نمی‌گویی.
انتهای پیام