می‌تراود در رگ شب، روزنی از آفتاب
عاقبت تکلیف ما با سایه، روشن می‌شود
می‌دمد از خون سرخ لاله‌ها، زیتون سبز
خاک تب‌دار فلسطین، گور دشمن می‌شود
خشم دریای وطن، با غرش امواج خون
خارها را از میان چشم او پس می.زنند
زائران خسته جان از هر طرف با اشتیاق
بوسه‌ها بر تربت بیت‌المقدس می‌زنند
غم مخور ای قبله‌ی افتاده در دام بلا
با زبان سرخ خود، با دل صدایت می‌کنیم
صبح آزادی در اطراف تو اردو می‌زند
از حصار تنگ صهیون‌ها رهایت می‌کنیم
مرحبا بر غیرت صدچاک خون‌آلود تو
ضربه‌های دشنه‌ی غم را تحمل کرده‌ای
چون گیاهی رسته بر دیواره‌های صخره‌ای
از شکاف زخم‌های پیکرت گل کرده‌ای
خانه‌ی اجدادی اسلام هستی تا ابد
زرق و برق دکه‌ی تاریخ از یادت نبرد
خوش به حالت در مصاف سخت بوران و تگرگ
بیرقی بودی که با هر فتنه‌ای بادت نبرد
انتهای پیام