وی افزود: این روش به‌جای تکیه صرف بر کلام از بازی نقش، بازآفرینی موقعیت‌های واقعی یا خیالی و تعاملات بین‌فردی در یک فضای گروهی و ایمن استفاده می‌کند که توسط جاکوب مورنو بنیان‌گذاری شد و در آن فرد با بازی کردن نقش خود یا دیگران به درک عمیق‌تری از احساسات، افکار و تعارض‌های درونی‌اش دست می‌یابد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز با تاکید بر اینکه هنر درمانی، روایتی از رهایی در صحنه‌ای ایمن است، اظهارکرد: برای دانشجویان پزشکی به‌ویژه در مقطع بالینی، هنر درمانی می‌تواند ابزاری قدرتمند برای مدیریت و کاهش فشارهای روانی ناشی از تحصیل و حضور در محیط‌های بالینی پر استرس باشد.
مانی ادامه داد: این دانشجویان علاوه بر بار علمی سنگین با اضطراب ناشی از مواجهه با رنج، مرگ، اشتباه احتمالی و انتظارات بالا از سوی اساتید و خانواده مواجه هستند که این ترکیب می‌تواند زمینه‌ساز بروز فرسودگی، اضطراب، احساس بی‌کفایتی و حتی اختلالات خلقی شود.
وی با اشاره به اینکه هنردرمانی به دانشجویان کمک می‌کند تا بدون داوری شدن در فضایی امن، تجربه‌های چالش‌برانگیز خود را بازسازی کنند، بیان کرد:حتی هنر درمانی باعث می‌شود که فرد با نگاه از منظر دیگری، احساسات سرکوب‌شده خود را بیان کند و در نهایت احساس درک، تخلیه هیجانی و انسجام روانی بیشتری را تجربه کنند.
این استاد دانشگاه افزود: همچنین در هنر درمانی های گروهی دانشجویان درمی‌یابند که تنها نیستند و بسیاری از تجربه‌های درونی‌شان مشترک با دیگران است؛ این خود می‌تواند موجب کاهش حس انزوا و افزایش همدلی و حمایت اجتماعی شود.
مانی در پایان با تاکید بر اینکه «هنر درمانی» فرصتی فراهم می‌کند تا دانشجویان فهم عمیق‌تری از خود برسند، یادآور شد: بلکه با افزایش تاب‌آوری هیجانی، دانشجویان می‌توانند با چالش‌های حرفه‌ای آینده خود نیز به صورت توانمندتر و سالم‌تر مواجه شوند.
انتهای پیام