آیت‌الله احمدرضا فراهتی (غروی کاشانی) متولد اسفند ۱۳۲۶ هجری شمسی در کاشان، فرزند زنده‌یاد، استاد اخلاق و قرآن، محمد فراهتی، مبارز انقلابی کاشان، عارف، ادیب و مفسر، نوه آیت‌الله‌العظمی محمد غروی(ره) کاشانی و از بیت جلیل علامه نراقی(رضوان الله علیه) بود که در دامن مادر عالم و صالح خود، کریمه عالم ربانی، مرحوم آیت‌الله‌العظمی غروی کاشانی پرورش یافت.
وی تحصیلات مقدماتی را در مدرسه آیت‌الله مجتهدی(ره)، تحصیلات عالیه را در حوزه علمیه قم و درس خارج فقه و اصول را در محضر آیات عظام و مراجع عالی‌قدر تقلید، آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی، آیت‌الله‌العظمی گلپایگانی و سایر مراجع عظام(ره) و در تهران از محضر جد بزرگوارش، آیت‌الله‌العظمی غروی کاشانی(ره) فراگرفت.
آیت‌الله فراهتی مجتهدی بی‌ادعا، زاهدی پارسا و عالمی با اخلاق و گره‌گشا از مشکلات مردم بود که تسلط و احاطه کامل وی بر رموز قرآن کریم نیز بی‌نظیر محسوب می‌شد. وی همواره مورد توجه علما و مراجع بزرگ گذشته و معاصر بود و نزدیک به ۵۰ سال در محل سکونت خود در سه‌راه امین حضور داشت و مسجد امین‌الدوله پس از آیت‌الله غروی، جد بزرگوارش همواره مأمن و مأوای مردم در رفع حوائج و گرفتاری‌ها و حل مشکلات فردی و اجتماعی آنان بود، به‌طوری که با روحیه دلسوزانه و مهربان خود همواره محل آرامش و سنگ صبور گرفتاران و نیازمندان به‌شمار می‌رفت.
آیت‌الله فراهتی حتی در مبارزات سیاسی و انقلابی نیز همواره در کنار جد بزرگوارش، آیت‌الله‌العظمی غروی کاشانی(ره) فعالیت داشت و از روحیه و خلق‌وخوی آن عالم فرزانه و صاحب‌نام نیز الگو می‌گرفت. وی عالمی بود که سراسر عمر خود را با قلبی سرشار از عشق الهی و محبت بندگان خدا و در راه خدمت به خلق و یاری مردم گذراند. اخلاق و محضر نیکویش، چراغ راه جویندگان سعادت و دست ملاطفت بی‌تظاهرش نوازش‌گر دردمندان بود. این عالم ربانی جایگاه علمی خود را در راه خدمت به انسانیت و دیانت به‌کار گرفت و نامش را با خلوص و دلدادگی به ذوات مقدسه حضرات معصومین(ع) ماندگار کرد.
آیت‌الله فراهتی سرانجام در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۴۰۰، برابر با شب هجدهم رمضان ۱۴۴۳ در بیمارستان امید تهران به‌دلیل عارضه قلبی، دار فانی را وداع گفت.
زهراسادات محمدی
انتهای پیام