میزبانی این مراسم یادبود که مجری آن مهدی صفری از مجریان رسانه ملی بود را شورای عالی قرآن به عهده داشت که طی آن، جامعه قرآنی یاد و خاطره این استاد فقید که سالیان متمادی به عنوان رئیس هیئت داوران مسابقات بین‌المللی قرآن جمهوری اسلامی در میان اهالی و دوستداران قرآن شناخته شده بود را گرامی داشتند.
در این مراسم که جمعی از مسئولان قرآنی از جمله حجت‌الاسلام والمسلمین حمیدرضا ارباب‌سلیمانی، معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی سرابی، دبیر انجمن خادمان قرآن، رحیم قربانی، مسئول سازمان قرآن و عترت بسیج تهران، محمدتقی میرزاجانی، معاون برنامه‌ریزی و پژوهش شورای عالی قرآن و... حضور داشتند و سردار ابراهیم جباری، مشاور عالی فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که از هم‌محفلی‌های مرحوم عبایی نیز مهمان ویژه این مراسم بود، مهدی عادلی و حامد علیزاده، دو تن از قاریان بین‌المللی قرآن به تلاوت آیاتی از قرآن کریم پرداختند.
در فواصل این برنامه تصاویری از برخی گفت‌و‌گو‌های مرحوم عبادی در محافل قرآنی برای حضار پخش شد و سخنران این مراسم نیز حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمصطفی حسینی، دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی، با گرامیداشت یاد و خاطره این استاد فقید، مهم‌ترین ویژگی مرحوم عبایی را منش معلمی او دانست.
وی گفت: هر یک از ما که در این محفل حضور داریم و برای یادبود این استاد فقید گردهم آمده‌ایم، به نوعی معلم قرآن هستیم و جان و روحمان محل تجلی آیات قرآن است. خداوند پیش از آنکه پیامبر اسلام را تعلیم‌دهنده قرآن معرفی کند، خود را به عنوان معلم قرآن معرفی کرده و آموزش قرآن را در سوره «الرحمن» حتی پیش از خلق انسان، ارجح دانسته است.
حسینی تصریح کرد: به فرض مقام معلمی قرآن که هر یک از ما دارای آن هستیم، اساس تجلی مرام انسانیت در هر یک از ما منوط به میزان بهره و حظی است که از قرآن می‌بریم؛ به همین دلیل است که خلقت انسان بعد از معرفی جایگاه واقعی قرآن به عنوان تجلی والای آفرینش مطرح می‌شود. شأن و مقام هر یک از ما به عنوان معلم و متعلم قرآن به میزان انطباق با قرآن است که شناخته می‌شود.
امام جمعه زنجان تأکید کرد: زبان قرآن زبانی لطیف و منعطف است، پیامبر (ص) در عرصه‌های گوناگون تاریخ صدر اسلام، در برابر خداناباوران زبانی تحکمی داشتند اما زمانی که پای قرآن به میان می‌آید به پیامبر نیز امر شد که به واسطه قرآن تواضع کن. عرصه قرآن، تشریفات و مناسبات موجود در آن، زمینه را برای اینکه هر یک از ما از معروفیت و محبوبیت برخوردار شویم را فراهم می‌آورد و شاید بستر را برای خودنمایی نیز به وجود آورد در حالی که باید به جهت انس با قرآن از عرض اندام و خودنمایی پرهیز کرده و خضوع و خشوع اختیار نماییم.
وی، شخصیت مرحوم عبایی را به عنوان یک معلم وارسته قرآن واجد چنین خصوصیات اخلاقی معرفی کرد و گفت: خداوند همه ابزار نبوت را در اختیار حاملان قرآن(حافظان، قاریان و مربیان) قرآن قرار داده است و ایشان باید همانند این شخصیت فقید ستوده، از این ابزار در جهت تربیت روح و جان خویش و همچنین شاگردان و مریدان خود استفاده کنند.
حسینی در ادامه گفت: استاد عبایی به جهت آشنایی و تسلطی که به زبان عربی داشت و تا حدود زیادی به سبب سفرهای متعدد در کشورهای اسلامی با خصوصیات فرهنگی هر یک از آن‌ها آشنا بود، با استفاده از ابزار نبوت(اشراف به علوم و فنون قرآنی) توانست ارتباط و تعامل مؤثری با اکثر فعالان قرآنی در اغلب این کشورها با هر کیش و آئین و مذهبی که داشتند برقرار کند و تأثیر عمیق بر خو و منش آن‌ها بگذارد.
نماینده ولی فقیه در استان زنجان اظهار داشت: به جهت چنین خلق و خو و زمینه ارتباطی در وجود چنین استاد قرآنی بود که به‌حق می‌توان مرحوم عبایی را قهرمان وحدت‌آفرینی در میان فعالان قرآنی از مذاهب گوناگون اسلامی قلمداد کرد و به جهت دارا بودن این خصیصه و معامله‌ای که امثال ایشان با قرآن کرده‌اند باید گفت که در روزگار حشر، قرآن با وجود بابرکت چنین اساتید و معلمان قرآنی است که تجلی پیدا می‌کند.
حسینی افزود: در مورد ائمه و معصومین(ع) و نحوه حضورشان در محشر، اقوال متعددی وجود دارد که اغلب ما بارها آن را شنیده‌ایم اما در مورد کیفیت حضور قرآن در چنین هنگامه‌ای کمتر صحبت شده است؛ به نظر می‌رسد که اساتید و معلمان قرآنی نظیر مرحوم عبایی به سبب این قرابت و بده و بستانی که با قرآن داشته‌اند، این قرآن است که به چنین ارتباطی که بندگان از این جنس با او برقرار کرده‌اند، مباهات می‌کند و تاج کرامت خود را بر سر انسان‌هایی با چنین خصوصیاتی می‌گذارد و در واقع حقیقت قرآن در محشر به واسطه حضور چنین افرادی است که متجلی می‌شود.
وی در پایان گفت: به سبب چنین سکنای قلبی و آرامشی که قرابت قرآن به امثال مرحوم عبایی می‌بخشد، شاهد هستیم که این اواخر علیرغم ابتلائاتی که به آن دچار شده بود، هر چه زمان پیش می‌رفت، در چهره او صفا، آرامش و رضایت بیش از پیش به چشم می‌خورد که این نشان از اطمینان قلبی او دارد، آن هم به سبب معامله قابل اعتمادی که با خدا داشته‌اند و آخرت خود را تضمین کرده‌اند.