آن‌سوی تخته‌سیاه، نور می‌تابد؛ بر دوش معلم، آینده‌ای روشن ترسیم می‌شود

روز معلم، روز بزرگداشت کسانی است که با چراغ دانایی، روشنی‌بخش خرد و وجدان جامعه هستند. آنان که در سکوت کلاس، فریاد روشنی سر می‌دهند و در هر واژه، بذر انسانیت می‌کارند.

هر صبح، پیش از آن‌که آفتاب تمام قامتش را در آسمان بگستراند، من در مسیر مدرسه‌ام؛ با کیفی پر از کتاب و دلی لبریز از امید. مدرسه برایم تنها چهاردیواری‌ای نیست؛ خانه‌ی دوم من است. جایی که واژه‌ها جان می‌گیرند و نگاه‌های پرشور شاگردانم، خستگی را از جانم می‌زدایند.

من معلمم؛ نه فقط آموزگار درس‌های کتاب، بلکه روشن‌کننده‌ی مسیر زندگی. در روزگاری که گاه ناامیدی از نبود خودباوری بر دل نوجوانان سایه می‌افکند، می‌کوشم شعله‌ای از ایمان، انگیزه و امید در دلشان روشن کنم. حتی در دل سختی‌ها و تنگناهای معیشتی، هنوز به قدرت آگاهی باور دارم. اما این راه، هموار نیست.

سخن از معلمانی‌ست که کیلومترها راه ناهموار را در دل کوهستان، دشت یا بیابان می‌پیمایند تا به کانکسی ساده برسند که کلاس درس‌شان است.

معلمان عشامعلمان عشایری که با کوچ ایل، علم را نیز کوچ می‌دهند تا هیچ کودکی از نور دانایی جا نماند. سخن از معلمان کلاس‌های چندپایه است، آنان که برای کودک پایه اول و نوجوان پایه ششم در یک کلاس، با صبر و دانش، برنامه‌ریزی می‌کنند؛ هنرمندانی که در دل کمبود امکانات، آینده‌ای غنی می‌سازند.

امروز اما در آستانه عصری نو ایستاده‌ایم؛ فصلی که در آن، فناوری و هوش مصنوعی، شیوه آموزش را دگرگون می‌سازند. کلاس‌ها دیگر تنها چهاردیواری‌ای ساده نیستند؛ تخته‌سیاه جای خود را به تخته‌های هوشمند و کتاب‌ها به پلتفرم‌های دیجیتال داده‌اند.

یادگیری فردی‌تر، دقیق‌تر و گسترده‌تر شده است. با همه‌ی این دگرگونی‌ها، هنوز «معلم» است که جان می‌بخشد. هیچ الگوریتمی نمی‌تواند جای آن نگاهی را بگیرد که شاگردی را از تردید به ایمان می‌رساند.

معلم، همچنان روح کلاس باقی خواهد ماند، چراغی که نه‌فقط درس، بلکه راه می‌آموزد. در توصیف این رسالت بزرگ، چه زیباتر از سخن دکتر علی شریعتی: «معلم، ایمان را بر تخته‌ی شک، با گچ تجربه می‌نویسد.» هر روز به دانش‌آموزان عزیز می گویم رؤیاپردازان فردای این سرزمین‌اید. برخیزید، بخوانید، بیاموزید و باور داشته باشید که آینده از آنِ اندیشیدن است. من به شما ایمان دارم؛ همان‌گونه که به طلوع پس از شب‌های بلند باور دارم.

در این روز بزرگ، بیایید دست‌هایی را که سال‌ها چراغ دانایی را در دست داشته‌اند، به مهر بفشاریم. بیایید قدردان باشیم؛ نه فقط با واژه، که با رفتار، با احترام، با درکِ جایگاهشان. روز معلم، بر همه‌ی آموزگاران دل‌سوز، روشن‌ضمیر و عاشقِ آگاهی، خجسته باد.

یادداشت از  سید ابوالفضل موسوی نژاد دبیر آموزش و پرورش خوسف