وی ادامه داد: خراسان رضوی از چندین روز ملی برخوردار است و گرامیداشت آن‌ها چیزی جز فرهنگ‌سازی نیست. فروردین و اردیبهشت را می‌توان برجسته‌ترین ماه‌های فرهنگی خراسان دانست، چرا که یادبود روزهای عطار، خیام و فردوسی در این دو ماه واقع شده‌اند.
مظفری در خصوص کارویژه روزهای ملی، بیان کرد: چنانچه رویدادهای مربوط به این روزها صرفاً به انجام مناسک اداری محدود شوند که برای ساعاتی محدود، شهروندان معدودی را به خود مشغول کنند، نمی‌توان مدعی شد که به هدف تأسیس این روزها دست یافته‌ایم. روزهای ملی بهانه‌ای هستند برای یادآوری اینکه در کدام نقطه از فرهنگ بوده‌ایم، به کجا رسیده‌ایم و رهسپار چه مقصدی هستیم.
استاندار خراسان رضوی گفت: در این بازبینی‌هاست که مجال توسعه نیز فراهم می‌گردد، چرا که راه توسعه از واکاوی منتقدانه خود می‌گذرد. از سوی دیگر، باید کوشید تا از اندوخته‌های شخصیت‌هایی که روز ملی به نام آن‌ها ثبت شده، توشه‌ای برای زندگی بهتر برگرفت.
وی افزود: بیست و پنجم فروردین روز عطار، بیست و پنجم اردیبهشت روز فردوسی و بیست و هشتم اردیبهشت روز خیام، باید پیشران راه فرهنگی باشند که طی سال به آن پرداخته شده است. این روزها باید به مجالی برای نتیجه‌گیری از آنچه در طی یک سال از سر گذرانده‌ایم، تبدیل شوند.
مظفری تصریح کرد: سال حاضر، سال سرمایه‌گذاری برای تولید نام‌گذاری شده است. خطاست اگر مفهوم گسترده سرمایه‌گذاری و تولید را صرفاً به امور صنعتی فروکاهیم. باید با ارائه تفسیری جامع و روشن‌بینانه، حق علوم انسانی، فرهنگ و هنر را نیز در این مقوله ادا کنیم.
استاندار خراسان رضوی اظهار کرد: روزهای ملی می‌تواند به میادینی برای یادآوری این نکته و طرح‌ریزی در این راستا تبدیل شوند. یک کشور چقدر باید هزینه کند تا بتواند نمادهایی همچون فردوسی و خیام خلق نماید و از آن رهگذر امکان بهره‌برداری را بیابد؟ ما اکنون از ثروتی خدادادی در این راستا بهره‌مندیم. باید قدر این اندوخته تاریخی را بدانیم و به واسطه آن، چراغ فرهنگ را شعله‌ورتر سازیم.
وی افزود: حکیم طوس به ما یاد داد که می‌توان میان دین و دانش پیوندی مبارک ایجاد کرد. او به ما آموخت که شیر خدا و رستم دستان، دو نشانه امکان همنشینی دو کلان فرهنگ ایرانی و اسلامی هستند. از دیگر آموزه‌های مهم و بنیادین فردوسی، این است که گفت: «به نیکی گرای و مَیازار کس».
مظفری گفت: او نیکی‌کاری و نیکی به دیگران را راه رستگاری می‌داند و بنگرید در جهان پرآشوب امروز، این آموزه تا چه اندازه می‌تواند راهگشا و الهام‌بخش باشد. امروز شاهنامه نه متنی برای شهروندان فارسی‌زبان، بلکه متنی برای یکایک شهروندان جهان است که از وجدانی بیدار و جانی آگاه بهره‌مند هستند.
انتهای پیام