عاطفه، به عنوان هسته مرکزی زنانگی، نقش محوری در این پیوند ایفا می‌کند. زنان با قدرت همدلی، تاب‌آوری و حس عمیق مادری، در شرایط جنگی، به اصلی‌ترین ستون‌های حفظ خانواده و جامعه تبدیل می‌شوند. عاطفه، به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا در میانه ویرانی و ناامیدی، به دنبال حفظ زندگی باشند.
هم‌چنین، شجاعت زنان عاملی کلیدی در جهت‌دهی عواطف جامعه در بحران‌هاست. در واقع، زنان کنترل‌گران عاطفی جامعه در بحبوحه جنگ هستند. آن‌ها با ایستادگی، صبوری و انتقال امید، مانع از غلبه یأس و ناامیدی بر پیکر جامعه می‌شوند. این نقش را می‌توان به وضوح در پیروی از حضرت زینب(س) مشاهده کرد؛ بانویی که پس از واقعه کربلا، با شجاعت و سخنرانی‌های روشنگرانه خود، نه تنها پیام قیام را زنده نگه داشت، بلکه عواطف جامعه را به سمت بیداری و آگاهی هدایت کرد و نشان داد رهبری عاطفی، فراتر از مدیریت صرف غم و اندوه است و به ایجاد انگیزه برای پایداری و مبارزه می‌انجامد.
در همین راستا، کنش زنان در زمان حمله ناجوانمردانه به صداوسیما، به عنوان نمونه‌ای بارز از زنان شجاع در دل بحران، نقشی هدایتگر در عواطف جامعه ایفا کرد. این زنان با قرارگرفتن در موقعیت زینبی، یعنی پذیرش مسئولیت روشنگری و مدیریت هیجانات جمعی در سخت‌ترین شرایط، توانستند به خوبی عواطف جامعه را در جهت ایجاد ایستادگی در مقابل دشمن هدایت کنند.
این نوع رهبری عاطفی، که ریشه در زنانگی دارد، به جامعه کمک می‌کند تا از تله یأس و فروپاشی رها شود و با حفظ همبستگی، مسیر مقاومت را ادامه دهد.
انتهای پیام