در هر شرایط بحرانی و جنگی، به‌ویژه زمانی که جامعه‌ای مورد تجاوز ناجوانمردانه قرار می‌گیرد، برای پیروزی در میدان و پشت سر گذاشتن موفقیت‌آمیز بحران، بهره‌مندی از سه سرمایه‌ی ارزشمند یا سه نوع قدرت، ضروری است:
۱. رهبری اثربخش ۲. قدرت سخت ۳. قدرت نرم
تحقیقات علمی و تجارب گذشته نشان می‌دهد که رکن اصلی موفقیت یک جامعه (و حتی تمام سازمان‌ها)، «قدرت رهبری» است و اثربخشیِ دو قدرت دیگر نیز کاملاً تحت تأثیر این عاملِ ارزشمند و کلیدی قرار دارد.
تاریخ نیز گواه است جوامعی که از این نعمت (رهبری کارآمد) بی‌بهره بوده‌اند، با شکست‌های جبران‌ناپذیری مواجه شده‌اند. به‌جرئت می‌توان اذعان داشت که جهان، نقش این قدرت را به‌ویژه در ابتدای تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران ستود و دشمن را مأیوس ساخت. در واقع، بسیاری از سیاستمداران به نقش کلیدی و محوری رهبری شجاع نظام در خنثی‌سازی توطئه‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی اعتراف کردند.
قدرت سخت: بدیهی است که امروزه، یکی از مهم‌ترین ابزارهای پیروزی در شرایط جنگی، «قدرت سخت» یعنی توان مبارزه با پیشرفته‌ترین و به‌روزترین سلاح‌هاست. در این حوزه، دو مهارت «تشخیص» و «تطبیق» ضرورت دارد؛ یعنی تشخیص دقیق شرایط و ابعاد گوناگون دشمن، و سپس ایجاد، توسعه و آماده‌سازی توانمندی‌های خود برای ناامید کردن او. در همین راستا، لازم است ملت بزرگوار ایران از همه‌ی رزمندگان دلسوز انقلاب، دانشمندان برجسته هسته‌ای و تمام غیورمردانی که در تقویت زیرساخت‌های قدرت سخت کشور کوشیدند (و جمعی از آن عزیزان در این راه به مسلخ عشق شتافتند) تشکر و قدردانی کند.
قدرت نرم: قدرت سوم که اهمیتی حیاتی دارد، «قدرت نرم» است. قدرت سخت زمانی اثربخشیِ مضاعف می‌یابد که از پشتیبانی قدرت نرم جامعه برخوردار باشد. سرچشمه‌ی این قدرت، اعتقادات، ارزش‌های فرهنگی و باورهای مشترک یک ملت است و به میزان همدلی و همراهی مردم با نظام بازمی‌گردد.
مؤلفه‌هایی چون آگاهی و شناخت، اتحاد، همبستگی و یکپارچگی، انعطاف‌پذیری، تاب‌آوری، بصیرت و در نهایت، سرمایه‌ی اجتماعی، شاخص‌های اصلی قدرت نرم یک جامعه هستند. دین مبین اسلام نیز بر این مؤلفه‌ها تأکید دارد و حفظ و تقویت آن، وظیفه‌ی تمام مسئولان در حوزه‌های گوناگون است.
در شرایط جنگی اخیر، به‌خوبی مشاهده شد که جمهوری اسلامی ایران از قدرت نرم بالایی برخوردار است، هرچند ظرفیت برای بهبود آن نیز وجود دارد. ایران با به نمایش گذاشتن همراهی و همدلی میان تمام گروه‌ها، قومیت‌ها و جناح‌های سیاسی، این واقعیت را به جهانیان نشان داد و به نظر می‌رسد همین اتحاد، برخلاف انتظار دشمن، به عامل محوری یأس و ناامیدی او تبدیل شد.
شایسته است مسئولان، به‌ویژه در صداوسیما، به این سرمایه‌ی گران‌بها توجه بیشتری نشان داده و در جهت تقویت آن بکوشند. کاملاً روشن است که دشمن انتظار چنین یکپارچگی و قدرتی را نداشت و با توجه به برخورداری از این سه نوع قدرت، باید شکرگزار خداوند متعال باشیم.
انتهای پیام