محمود الهاشمی، مدیر مرکز الاتحاد برای مطالعات استراتژیک در یادداشتی برای ایکنا نوشت:
با هر بحرانی که رژیم صهیونیستی با آن مواجه می‌شود، مسئولان این رژیم به همراه رسانه‌های سازمان‌یافته‌شان به سرعت به ساختن افترایی تحت عنوان «سرنگونی نظام» روی می‌آورند. این افترائات تمامی جنگ‌های آنان را همراهی می‌کند.
برای مثال، در جنگ غزه، هر بار که از مقاومت ضربه می‌خورند، به سراغ دروغ رسانه‌ای می‌روند که مضمون آن «چه کسی غزه را اداره می‌کند» است. در اینجا رسانه‌های خلیجی نیز به هم‌صدایی با آنان پرداخته و طوری وانمود می‌کنند که گویی این یک حقیقت است.
و ناگهان این «افترا» ناپدید می‌شود و پس از مدتی با شکلی دیگر بازمی‌گردد!
این افترائات سپس به لبنان کشیده می‌شود و عباراتی نظیر «سرنوشت حزب‌الله» مطرح می‌شود، یا در مورد انصارالله یمن می‌پرسند «سرنوشت حوثی‌ها چیست؟» و برنامه‌ها و مصاحبه‌هایی آغاز می‌شود، گویی که حوثی‌ها صرفاً ابزاری هستند که بنا به میل صهیونیست‌ها از جایی به جای دیگر منتقل می‌شوند، نه اینکه پروژه‌ای سیاسی، نظامی و مدیریتی باشند که توانسته‌اند حضور خود را در میدان تحمیل کنند، علی‌رغم خواست مزدوران و عادی‌سازان روابط.
امروز، «افترا»ی جدیدی متوجه جمهوری اسلامی ایران است. هر بار که ایران عرصه را بر نقشه اشغال شده صهیونیست‌ها تنگ می‌کند و نفس آنان را در سینه حبس می‌سازد، رسانه‌هایشان فریاد می‌زنند:
«ما قصد سرنگونی نظام در ایران را نداریم!»
و پرسش اینجاست:
چه کسی بیشتر در معرض فروپاشی است؟ ایران یا رژیم صهیونیستی؟
ایران کشوری با تاریخی دیرینه است که بر فرشی از تمدن هزاران ساله گسترده شده، در حالی که رژیم صهیونیستی صرفاً مجموعه‌ای از افراد پراکنده است که بر اساس «دروغی» به نام «سرزمین موعود» ۷۴ سال پیش گرد هم آمده‌اند؛ نه بیشتر. آنان تنها استعمارگرانی هستند در سرزمینی که متعلق به آنان نیست و اکنون زمان بازگشتشان فرا رسیده است.
بدون تردید، این افترائات حامل معنای خاصی در چارچوب نبردها و جنگ‌هاست. چرا که دقیقاً در زمانی که صهیونیست‌ها زیر بار شلیک موشک‌های ایرانی و حوثی قرار دارند و اردوگاه‌ها و مواضعشان یکی پس از دیگری فرو می‌ریزد، شروع به صحبت درباره «سرنگونی نظام» می‌کنند؛ گویی جهان در مشت آنان است!
ما تأکید می‌کنیم که این «افترائات» و سناریوهای رسانه‌ای، بخشی از هنرهای رسانه‌ای خبیث صهیونیستی است برای کاشتن اعتماد در دل شهرک‌نشینان و آرام کردن مزدوران، در حالی که واقعیت این است که آنان در مسیر نابودی گام برمی‌دارند.
انتهای پیام