در روایات آمده است سر بریده امام حسین(ع) آیه ۹ سوره کهف را تلاوت کردند در این آیه از قرآن کریم می‌خوانیم «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های شگفت انگیز ما بودند؟ [چنین نیست؛ زیرا ما را در پهن دشت هستی نشانه‌هایی شگفت انگیزتر از اصحاب کهف است.»
در حقیقت امام حسین(ع) می‌خواهند با بیان این آیه بفرمایند که اصحاب کهف عجیب نبودند عجیب اینجاست که برخی چنان در دنیای خود فرو رفته‌اند که دین را رها کرده و قدرت و ثروت و لذت‌های دنیا را ترجیح داده‌اند.
این مقام بلند امام حسین(ع) را خداوند در آیات آخر سوره فجر از (27 الی 30) به تصویر کشیده است. در تفسیر این آیات خداوند یکی از مصادیق بارز نفس مطمئنه را امام حسین(ع) معرفی می‌کند که خداوند در این آیات می‌فرماید «یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِی إِلَیٰ رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَ ادْخُلِی جَنَّتِی»
در روایات آمده است که مصداق بارز این آیه امام حسین(ع) است. در این آیات مقام رضا را که امام حسین(ع) از ایشان برخوردار هستند به تصویر کشیده شده است.
علاوه بر آنچه گفته شد در شخصیت امام حسین(ع) همین بس که آیت‌الله فاطمی نیا بیان کرد یک عالم اهل سنت کتابی نگاشته با عنوان «مقایسه قرآن و امام حسین(ع)»، در آن کتاب آمده است آنطور که نشستن در مجلسی که قرآن تلاوت می‌شود عبادت است، نشستن در مجلس امام حسین(ع) نیز عبادت است، همانطور که نگاه کردن به قرآن عبادت است.
نگاه کردن به مقبره امام حسین(ع) نیز عبادت است و در فراز پایانی نیز این عالم اهل سنت می‌فرماید همانطور که قرآن مایه شفا و رحمت برای مومنین است تربت قبر امام حسین(ع) نیز مایه شفا برای تمام مؤمنان است و در پایان نیز می‌فرماید قرآن کتاب آشکار و روشنگر است و امام حسین(ع) نیز امام روشنگر است در مقام بلند امام حسین(ع) همین بس که رسول خدا می‌فرمایند «خداوند هر کس که حسین را دوست داشته باشد دوست دارد.»
انتهای پیام