در متن ذیل خلاصه‌ای از مبحث پانزدهم «پرواز تا ملکوت» در تبیین اهداف نهضت امام حسین(ع) و دعوت به مقابله با ظلم و انحراف دینی در مسیر حرکت از مکه به کربلا با تأکید بر مسئولیت اجتماعی مسلمانان را با هم می‌خوانیم و مشروحش را از پادپخش می‌شنویم.
امام حسین(ع) برای تبیین نهضت الهی خود چندین‌بار با سپاه حربن یزید ریاحی و همراهانش سخن گفتند که یکی از مهمترین آنها در منزلگاه «البیضه» بود. ایشان پس از حمد و ستایش خداوند، با استناد به سخن پیامبر(ص) مردم را به مبارزه با ظلم و ستم دعوت کردند و تأکید کردند که اگر کسی حاکم ستمگری را ببیند و واکنشی نشان ندهد، سرنوشتش مانند آن ظالم خواهد بود.
امام افزودند که بنی‌امیه حدود الهی را تعطیل کرده، اموال عمومی را تصرف نموده، و حلال و حرام الهی را تغییر داده‌اند. سپس خود را شایسته‌ترین فرد برای اصلاح امور معرفی کردند و یادآوری کردند که مردم کوفه با نامه و فرستادن قاصد، ایشان را دعوت به کوفه کرده بودند.
در منزل رشیمه امام با مردی از اهالی کوفه درباره هدف خروج از مکه و خطر بنی‌امیه سخن گفتند. سپس در عذیب الحِجانات به حر گفتند اجازه دهند مسیر را ادامه دهد؛ حر با وجود دستور عبیدالله مانع نشد. شخصی که از کوفه آمده بود، اوضاع فساد کوفه و رشوه‌های سنگین بزرگان را برای امام شرح داد و ماجرای شهادت قیس بن مسهر را بازگو کرد. امام از شنیدن این خبر متأثر و گریان شدند و آیه‌ای از قرآن تلاوت نموده و برای خود و شیعیان دعا کردند.
در ادامه، امام مسیر را از یاران خود جویا شدند و پس از راهنمایی یکی از آنان، با خواندن رجز به راه افتادند تا به منزل قطقطانیه (۲۹ ذی الحجه) رسیدند.
در اول محرم سال ۶۱ هجری، امام به قلعه بنی‌مقاتل وارد شدند و در آنجا عبیدالله بن حر جعفی را دعوت به یاری کردند. اما او نپذیرفت و فقط اسب خود را تقدیم کرد که امام نپذیرفتند و او را هشدار دادند که اگر صدای فریاد امداد آنان را بشنود و پاسخ ندهد، گرفتار عذاب خواهد شد.
همچنین عمرو بن قیس مشرقی و پسرعمویش نیز به دلیل تعهدات خانوادگی عذر آوردند و امام همان هشدار را دادند. در پایان، امام دستور برداشت آب و حرکت از قلعه بنی مقاتل را صادر فرمودند.
ادامه مبحث حرکت امام حسین(ع) از مکه به سمت کربلا ادامه دارد.