روز گذشته، شبکه المیادین به نقل از دیده‌بان حقوق بشر سوریه اعلام کرد: براساس توافقی میان رژیم صهیونیستی و رژیم جولانی که با میانجی‌گری آمریکا حاصل شده، ورود هرگونه نهاد یا سازمان وابسته به دولت مرکزی سوریه (دمشق) به استان سویدا ممنوع اعلام شده است. این بند، یکی از مهم‌ترین مفاد توافق و به‌منزله خروج کامل سویدا از حوزه نفوذ دولت مرکزی محسوب می‌شود. طبق مفاد این توافق، پرونده استان سویدا و حتی سایر مناطق جنوبی سوریه تحت نظارت آمریکا قرار می‌گیرد و واشنگتن متعهد شده است که روند اجرای کامل این توافق را پیگیری کند؛ همچنین به‌منظور سازمان‌دهی امور اداری و خدماتی، شوراهای محلی متشکل از ساکنان بومی سویدا تشکیل خواهد شد که وظیفه عرضه خدمات به مردم را برعهده خواهند داشت.
خلع سلاح سویدا از سوی حکومت مرکزی و اداره آن به دست نیروهای محلی در راستای هدفی اصلی و مهم برای رژیم صهیونیستی، یعنی ایجاد درگیری‌های فرقه‌ای، قومی و مذهبی در سوریه یا حتی تجزیه این کشور و ایجاد یک دولت مرکزی بسیار ضعیف ارزیابی می‌شود. رژیم صهیونیستی علاوه بر ایجاد تنش‌های فرقه‌ای و مذهبی یا تلاش برای تجزیه سوریه، هدف مهم دیگری نیز دنبال می‌کند و آن، ایجاد کریدور داوید یا داوود است؛ اما کریدور داوید چیست و این رژیم چه هدفی از ایجاد آن دنبال می‌کند؟
رژیم صهیونیستی براساس برداشت خود از تورات، در پی ایجاد محوری ژئوپلیتیک است که از شمال سرزمین‌های اشغالی در فلسطین آغاز می‌شود، از جولان اشغالی و سویدا در سوریه عبور می‌کند و سپس به شرق این کشور، جایی که کردهای تحت حمایت آمریکا در آنجا مستقر هستند، گسترش می‌یابد و در نهایت به شرق فرات در مرز ترکیه و عراق می‌رسد. این طرح ضمن اینکه پیشروی به سمت اقلیم کردستان عراق را اجتناب‌ناپذیر می‌کند، با چارچوب ایده اسرائیل بزرگ یا نیل تا فرات در مرزهای ادعایی حکومت بنی‌اسرائیل در زمان حضرت داوود(ع) منطبق است و بیش از آنکه در راستای نیت‌های تاریخی و مذهبی رژیم صهیونیستی باشد، به‌منظور پیشبرد اهداف استعماری این رژیم برای توسعه‌طلبی در منطقه طراحی شده است.
رژیم صهیونیستی با تحریک اختلافات قومی و مذهبی و حمله به مواضع نظامی بعضی از کشورهای منطقه به‌دنبال تضعیف هویت و امنیت ملی آن‌هاست؛ اما موفقیت آن در پیشبرد این هدف استعماری، به استفاده ابزاری از اقلیت‌های مذهبی و قومی، به‌ویژه دروزی‌ها و کردها وابسته است. دروزی‌ها گروهی یک‌پارچه و منسجم نیستند؛ اما سابقه اقدامات خشونت‌آمیز نیروهای جولانی علیه این اقلیت مذهبی، نزدیکی بخشی از آن‌ها به رژیم صهیونیستی و درخواست حکمت الهجری، روحانی دروزی نزدیک به رژیم صهیونیستی برای ایجاد گذرگاهی مرزی میان سویدا و اردن در جنوب با هدف اتصال به مناطق شرق فرات و از طرف دیگر، حمایت این رژیم از استقلال کردها، شاید بتواند زمینه را برای دستیابی رژیم صهیونیستی به طرح مورد نظرش فراهم کند.
با اتصال کریدور داوود از شرق سوریه به اقلیم کردستان عراق، احتمال تحقق ایده «کردستان بزرگ» مورد توجه قرار خواهد گرفت که این امر می‌تواند تهدیدی جدی علیه تمامیت ارضی ایران، عراق و ترکیه باشد. رژیم صهیونیستی با تلاش برای اجرای طرح کریدور داوود و ارتقای جایگاه اقلیت‌های قومی و مذهبی مانند کردها و دروزی‌ها در قالب ایده کردستان بزرگ و استقلال سویدای دروزی از سوریه، به‌دنبال ایده‌های تجزیه‌طلبانه و تغییر چهره ژئوپلیتیک منطقه به نفع سیاست‌های توسعه‌طلبانه و استعمارگرایانه خود است؛ اما مهم‌ترین تهدید این کریدور متوجه ایران می‌شود.
همان‌طور که اشاره شد، کریدور داوود با ایجاد مسیری از بلندی‌های اشغالی جولان و استان سویدا تا اقلیم کردستان عراق، امکان دسترسی مستقیم رژیم صهیونیستی به مناطق کردنشین را فراهم می‌کند که به آن اجازه می‌دهد به تحکیم روابط خود با جریان‌های کردی، به‌ویژه گروه‌های تجزیه‌طلب بپردازد و باعث فشار بر ایران و گروه‌های محور مقاومت شود؛ همچنین کریدور داوود می‌تواند مسیری برای انجام عملیات نظامی و اطلاعاتی علیه ایران باشد.
در نهایت هدف اصلی رژیم صهیونیستی از ایجاد کریدور داوود، تغییر موقعیت ژئوپلیتیکی منطقه در راستای افزایش نفوذ و قدرت خود و توسعه قلمرواش در قالب ایده اسرائیل بزرگ و تجزیه کشورهای منطقه به واحدهای قومی و مذهبی و از همه مهم‌تر، تضعیف قدرت ایران و قطع ارتباط لجستیکی این کشور با محور مقاومت است.
پگاه‌سادات طباطبایی
انتهای پیام