نویسنده کتاب بر این باور است؛ پرسش من کیستم با گذشت زمان، حرکت تاریخ و فرهنگ نه‌تنها رنگ کهنگی نگرفته، بلکه به دغدغه انسان معاصر برای یافتن پاسخی شایسته و مناسب تبدیل شده است. فخرزارع بر این باور است که از افق آیات قرآن، این پدیده پیش از آنکه بازیافته از فضای پیرامونی و مربوط به تشکیل جامعه و انسانِ اجتماعی باشد، موضوعی وجودشناختی است که در شبکه درهم پیچیده واحدی به نام نظام هستی و متکی به موقعیت انسان در این شبکه و بر محوریت خداوند تعیّن می‌یابد.
این مقوله، به‌عنوان منشا و نمود معناداری که ریشه در اعماق فرهنگ و تاریخ هر ملت دارد، زمانی در حیات انسانی و عرصه اجتماعی برجستگی می‌یابد که دستخوش تناقض‌ها و بحران‌ها گردد. راه‌حل‌های برون‌رفت از این بحران‌ها به‌صورت جامع در کتاب وحی، با توجه به عناصر معنایی گوناگونی ارائه شده است.
هویت انسانی در ادبیات قرآنی پیش از آنکه وابسته به مشارکت او در جامعه باشد، متکی به موقعیت او در شبکه نظام هستی و بر محوریت خداوند است. این نگاه به هویت، نگاهی بدون قید و شرط نیست؛ همچنان که در دانش اجتماعی معاصر مورد تحلیل قرار می‌گیرد؛ بلکه در قرآن هویت، جهت‌دار و به شرط وجود ویژگی‌های مهمی از جمله علم، ایمان و عمل صالح دنبال می‌شود. در واقع جهت ذاتی هویت که برگشتگاه انسان به سوی خداوند است و این از مسیر فطرت که هویت واسطه‌ای انسان است فراهم می‌گردد.
انتهای پیام