اکنون که در غزه چنین شرایطی را می‌بینیم بسیاری از اذهان به این سمت وسو سوق پیدا می‌کند که آیا می‌تواند ظهور نزدیک باشد؟ از همین رو خبرنگار ایکنا از همدان به منظور بررسی تطبیقی نشانه‌ها و علائم ظهور در شرایط کنونی غزه، با حجت‌الاسلام محسن الله وردی، متخصص حوزه مهدویت در همدان گفت‌وگویی کرده است که مشروح آن را در زیر می‌خوانیم:
در حدیثی نبوی آمده است که «اگر از دنیا جز یک روز باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را طولانی می‌کند تا مردی از اهل بیت من که همنام من است قیام کند و جهان را پر از عدل و داد کند، همانگونه که پر از ظلم و جور شده است، امید را در دل‌ها زنده می‌کند که پایان این سیاهی‌ها نزدیک است و وعده الهی برای برقراری عدالت و صلح در سراسر جهان محقق خواهد شد.»
در حدیث دیگری رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «اگر از دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد خداوند آن روز را آن قدر طولانی می‌کند تا اینکه مردی از اهل بیت من خروج کند و زمین را پر از عدل و داد کند بعد از آنی که از ظلم و جور پر شده بود.»
همچنین در حدیث دیگری پیامبر می‌فرمایند «از فرزندانم دوازده جانشین برگزیده، محدث و دانا وجود دارند. آخرین آنها قائم به حق است که زمین را پر از عدل خواهد کرد، همانگونه که پر از جور شده بود.»
امام علی(ع) نیز در این باره می‌فرماید «پشت امام یازدهم از فرزندانم مهدی است که زمین را پر از عدل و داد می‌کند بعد از آنی که از ظلم و جور پر شده باشد. برای او حیرت و غیبتی است که در این زمان عده‌ای گمراه می‌شوند و گروهی هدایت می‌یابند.»
در این زمینه باید گفت این فاجعه انسانی از نشانه‌های حتمی ظهور نیست چراکه در روایات پنج نشانه حتمی برای ظهور عنوان شده است.
امام صادق (ع) در این زمینه می‌فرمایند «برای امام مهدی پنج نشانه حتمی وجود دارد ظهور سفیانی، یمانی، ندای آسمانی، قتل نفس زکیه و خسف بیداء.»
درباره نشانه‌های غیرحتمی هم علائمی ذکر شده است که از جمله آنها خروج خراسانی خروج حسنی، مراونی و شعیب بن صالح خورشید و ماه گرفتگی این نشانه‌های غیر حتمی ظهور را نیز نمی‌شود بر اتفاقات غزه نسبت داد.
اما وقایعی در آستانه ظهور اتفاق می‌افتد که عبارت‌اند از گرمای سخت، مسخ و اختلاف حکومت‌های جائر.
البته این موارد نشانه‌های ظهور نیستند بلکه حوادث آخرالزمانی هستند. این قسمت قابل تطبیق است بر ظلمی که بر مسلمانان فلسطین و مردم غزه می‌شود.
یکی از نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(عج)، خروج سفیانی است. روایات متعددی از منابع اولیه مهدوی بر این امر دلالت دارد. همان طور که امام صادق(ع) در این باره می‌فرماید «سفیانی از محتومات است و در ماه رجب خروج می‌کند که از اول خروجش تا آخر پانزده ماه طول می‌کشد. که شش ماه آن با جنگ و خونریزی همراه است.»
از این روایت و روایات مشابه آن معلوم می‌شود که سفیانی حریص بر کشتن مردم است مخصوصا بر شیعیان. امام باقر(ع) نیز در این زمینه می‌فرماید «وقتی سفیانی خروج می‌کند مردم بسیاری را می‌کشد.»
مذهب کشته شدگان در این روایت مورد اشاره قرار نگرفته است و می‌توان این نکته را استنباط کرد که سفیانی حریص است به کشتن و ریختن خون؛ چه از مذهب شیعه و چه غیرشیعه.
نکته مهم در مورد سفیانی که محققان مهدویت با توجه به روایات معتقدند این است که سفیانی جز کشتن مردم مخصوصا شیعیان و نسل کشی هیچ دغدغه و هدفی ندارد. در روایات نام سفیانی، عثمان و نام پدرش عنبسه ذکر شده است که از نسل ابوسفیان است. در مورد اعتقاد و ایمان ابوسفیان و فرزندان او از جمله سفیانی باید گفت که اسلام را نپذیرفتند و از ترس تسلیم شدند. بنابراین در واقع مسلمان نیستند.
با ملاحظه روایات مربوط به سفیانی به دو نقطه مشترک در خصوص این نشانه حتمی ظهور با اتفاقاتی که امروز در غزه اتفاق می‌افتد، می‌رسیم که عبارت‌اند از بی دین بودن سران هر دو کشتار. چه کشتاری که توسط جریان سفیانی در آستانه ظهور اتفاق می‌افتد و چه کشتار که توسط سران صهیونستی در فلسطین و علی‌الخصوص افراد غیر نظامی غزه. چرا که در غزه به وسیله ادوات نظامی همچنین گرسنگی و تشنگی دادن به افراد غیرنظامی مخصوصا زنان و کودکان عملا نسل‌کشی اتفاق می‌افتد. از طرفی دیگر محققان مهدویت هدف اصلی سفیانی را نسل‌کشی عنوان می‌کنند.
به دلیل عدم امکان تطبیق جریان سفیانی بر اتفاقاتی که در غزه می‌افتد، هدف از مقایسه عملکرد جریان سفیانی در آستانه ظهور با مردم، مخصوصا شیعیان و سران صهیونستی با مردم غزه شباهت‌هایی است که در نوع فعالیت آنها وجود دارد. از جمله قساوت قلب و جنگ و خونریزی همچنین نسل کشی.
با ملاحظه روایاتی که درباره نشانه‌های آخر.الزمانی و حوادثی که در آستانه ظهور اتفاق می‌افتد این نکته به دست می‌آید که در این برهه زمانی حوادثی مانند ظلم سلاطین و حکومت‌ها، جنگ، فتنه و گرسنگی رخ می‌دهد که می‌توان بر اتفاقاتی که در غزه رخ می‌دهد تطبیق داد، از باب حوادثی که در آخر الزمان رخ می‌دهد نه از باب نشانه‌های ظهور این روایات از امام علی، امام باقر و امام صادق علیهم‌السلام وارد شده است.
از پیامبر اسلام(ص) و روایات ائمه معصومین(ع) این نکته بر می‌آید که یکی از نشانه‌های آخرالزمانی این است که زمام کار جامعه در دست ظالمین است و از ناحیه سلاطین و حکومت‌ها بلاء و مصیبت بر مردم نازل می‌شود. همچنین می‌فرمایند «بر مردم از ناحیه برخی سلاطین و حکومت‌ها بلایی شدید می‌رسد به حدی که کسی شدیدتر از این بلاء را ندیده است، تا حدی که کسی پناهگاهى پیدا نمی‌کند در این هنگام خداوند مردی از اهل بیت من را بر می‌انگیزد.»
امام باقر(ع) نیز می‌فرمایند «مهدى، هنگامى قيام مىكند كه زمام كارهاى جامعه در دست ستمكاران باشد.همچنین در باب وقوع گرسنگی و جنگ روایاتی واردشده است.»
امام علی (ع) می‌فرمایند «پيش از قيام قائم مرگ سرخ و مرگ سفيدپیش می‌آید اما مرگ سرخ با شمشير روى می‌دهد، و مرگ سفيد همان طاعون است.»
جابر جعفی از امام باقر(ع) در باره آیه شریفه «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ» قطعا ما شما را با چیزی از ترس و گرسنگی امتحان می‌کنیم سوال کرد: حضرت فرمود «اى جابر آن داراى معنى خاص و معنى عام است، و اما وجه خاص از گرسنگى در كوفه است كه خداوند آن را به دشمنان آل محمد عليهم السلام اختصاص داده و آنان را بدان وسيله نابود مىسازد، و اما به معنى عام در شام واقع مىشود كه ترس و گرسنگى كه هرگز نظير آن گريبان‌گيرشان نشده آنان را فرا مىگيرد، و اما گرسنگى قبل از قيام قائم(عج) روى مىدهد و ترس پس از قيام قائم(عج) واقع مىشود».
امام صادق (ع) نیز می‌فرماید «ناگزير بايد پيش از آمدن قائم(عج) سالى باشد كه مردم در آن سال گرسنه بمانند و آنان را ترسى سخت از كشتار و كاهش در مالها و كم شدن عمرها و محصولات فراگيرد كه اين در كتاب خداوند بسيار آشكار است.»
بر این اساس فاجعه انسانی که در غزه اتفاق می‌افتد از نشانه‌های حتمی ظهور نیست، زیرا پنج نشانه حتمی شامل ظهور سفیانی، یمانی، ندای آسمانی، قتل نفس زکیه و خسف بیداء است. نشانه‌های غیرحتمی مانند خروج خراسانی و کسوف و خسوف نیز نمی‌توانند به وقایع غزه تعمیم داده شوند. اما، برخی حوادث آخرالزمانی مانند گرمای شدید، مسخ، و اختلافات حکومت‌های ظالم، که شامل ظلم بر مسلمانان فلسطین و مردم غزه نیز می‌شود، قابل انطباق با این وقایع هستند، هرچند که اینها نشانه‌های ظهور نیستند بلکه حوادثی در آستانه آنند.همچنین میان سفیانی و سران رژیم صهیونستی، به لحاظ عملکرد شباهت‌های وجود دارد که عبارت‌اند از بی‌دینی و نسل‌کشی.این مقایسه به دلیل شباهت در قساوت قلب، جنگ و خونریزی، و نسل‌کشی است، نه به معنای تطبیق کامل وقایع غزه با خروج سفیانی.
انتهای پیام