وی با اشاره به مسئله نهم ربیع و مسائل پیرامون آن در بین گروهی از افراد گفت: لازم است از خود بپرسیم آیا ما در روایات چیزی به نام نهم ربیع داریم؟ سیره بزرگان ما نسبت به این اعیاد چگونه بوده؟ در شرایط فعلی بیان این موضوع چه فایده‌ای دارد؟ ما بدون علم نباید درباره چیزی سخن بگوییم. اخیراً در بین گروهی از افراد، موضوع جشن‌های نهم ربیع مطرح شده است، اما باید بدانیم ما در روایات چیزی به این عنوان نداریم. حدیث ضعیف و بهتر بگوییم دروغی است که نقل می‌شود و آن را به امام هادی(ع) نسبت می‌دهند. سلسله راویان این حدیث مشکل دارد.
بهرامی اظهار کرد: نکته بعد، دروغ بودن حدیث «رُفع القلم» است. در این روایت آمده است «عده‌ای نزد احمد بن اسحاق قمی می‌آیند. خادمه ایشان می‌گوید ایشان در حال اقامه اعمال عید نهم ربیع است. آن‌ها می‌پرسند نهم ربیع چیست؟ خادمه می‌گوید ایشان شاگرد امام هادی(ع) است و حدیث را از ایشان شنیده است. آن‌ها اجازه می‌گیرند و وارد می‌شوند. احمد بن اسحاق می‌گوید در روز نهم ربیع خدمت امام رسیدیم، امام مشغول برگزاری جشن بود لباس نو پوشیدند و غذای خوب دادند. بعد امام فرمودند امروز روز عید غدیر دوم است. روزی است که بر دشمنان غالب شدیم. روز از بین رفتن خلیفه دوم است.» این حدیث، دروغ است. بعد امام ادامه دادند: «رُفع القلم» شما تا سه روز هر گناه بکنید، نوشته نمی‌شود. این روایات اشکال دارد و با مسلمات قرآن مخالف است.
این استاد حوزه افزود: امام هادی(ع) همواره در حصر زندگی می‌کردند. چه طور امکان دارد در آن خفقان، جشن بگیرند و عیدی بدهند؟ این حدیث قابل قبول نیست و اشکال سندی هم دارد. متأسفانه، عده‌ای دانسته و عده‌ای نادانسته به این مناسبت جشن برگزار می‌کنند.
وی با بیان اینکه طعن و نیش و کنایه زدن به مذاهب دیگر کار مذمومی است، اظهار کرد: بزرگان ما که پایه‌گذار وحدت اسلامی بودند، معتقدند طعن و هتاکی، کار درستی نیست. بهتر است بدانیم نهم ربیع روزی است که عمر سعد به درک واصل شد، نه خلیفه دوم. مرحوم علامه مجلسی و شیخ مفید نوشته‌اند خلیفه دوم 26 ذی‌الحجه مجروح می‌شود و 29 این ماه از دنیا می‌رود.
بهرامی گفت: اختلاف نظر میان مذاهب اسلامی طبیعی است، اما تفرقه خطرناک است. وقتی ما از وحدت شیعه و سنی سخن به میان می‌آوریم منظور این نیست که از اعتقادات خود دست برداریم، بلکه شیعه و سنی باید برابر دشمن واحد خود در یک صف بایستند. پس طوری موضع‌گیری نشود، طوری کتاب ننویسم و منبر نرویم که خروجی آن مطلوب دشمن باشد.
این پژوهشگر دینی با اشاره به تلاش‌های بزرگان از جمله امام موسی صدر در ایجاد وحدت میان شیعه و سنی گفت: او تنها به دنبال تقریب دو مذهب شیعه و سنی نبود، بلکه مسیحی‌ها را هم در کنار شیعه و سنی آورده بود. اگر ادیان ابراهیمی بتوانند در کنار هم قرار بگیرند، اسرائیل نمی‌‌تواند این چنین جنایت کند. این جنایت‌ها به خاطر همین تشتت‌ه است. درد مشترک ادیان ابراهیمی این است که گاهی هم‌زبانی بلد نیستند.
به گفته این استاد حوزه، منظور از وحدت، وحدت در صف و وحدت کلمه در مقابل دشمن واحد است. اگر قرار باشد در نهم ربیع جشنی برگزار شود، باید جشن آغاز امامت امام عصر(ع) باشد. اینکه گاهی برخی افراد می‌گویند تاج‌گذاری امام عصر(ع)، درست نیست. دین ما با تاج و تخت مخالف است. ما چیزی تحت عنوان تاج‌گذاری نداریم. آغاز امامت داریم. در سیره هم نداریم که بعد از شهادت یک امام، به امام بعد از او تبریک بگویند. بیعت داریم. اما ما وقتی می خواهیم به مردم بگوییم این جشن نامبارک(روز فوت خلیفه دوم) را نگیرید باید در مقابل چیزی به آن‌ها بدهیم. در ماه ربیع، مناسبات مختلفی برای جشن وجود دارد.
وی بیان کرد: جشن گرفتن هم اشکالی ندارد. اما در جشن‌های خود دقت کنیم که فضائل اهل بیت(ع) را بگوییم و چیز دیگری بیان نشود. وقتی ما دشمن واحد داریم نباید اقدامی کنیم که فضای داخلی ما را بهم بزند. اختلافات علمی و عقیدتی به جای خود، اما نباید این اختلافات منجر به تفرقه شود. بنابراین اگر بناست مکتب پویای اهل بیت(ع) در جهان منتشر شود، راه آن بحث علمی و استدلال است. ما این را از امام رضا(ع) آموختیم، که وقتی می‌خواهند با بزرگ مسیحیان گفت‌وگو کنند، براساس کتب خودشان با آن‌ها مناظره می‌کنند. طعن و نیش و کنایه‌ای در این گفت‌وگوها نمی‌بینید، در این صورت است که گفت‌وگوها ثمر دارد.
انتهای پیام