به سبب مهربانی فوق العاده پیامبر اکرم(ص)، به پیامبر رحمت و مهربانی معرف شد. با مهربانی و محبت در جان‌ها نفوذ می‌کرد و پیام‌های آسمانی را در وجود مخاطبان جای می‌داد. دوست و دشمن به مهربانی پیامبر(ص) معترف بودند و بسیاری از منکران به وسیله مهربانی رسول اکرم(ص) به اسلام گرویدند و شیفته شخصیت آن حضرت شدند.
در سیره تربیتی پیامبر(ص) مهربانی یکی از عوامل توفیق آن حضرت(ص) به شمار می‌رود به خصوص در دوره‌ای که خشونت و تندی رایج بود.
پیامبر اکرم(ص) تأکید می‌کردند که با مردم بر اساس عقلشان سخن بگویید و خود آن حضرت با هر گروه و رده سنی به اندازه درک و فهم و توان و استعدادشان رفتار می‌کرد. با کودکان چون کودک برخورد می‌کردند حتی با آنها بازی می‌کردند و با ملاطفت و مهربانی عملأ آنان را تربیت می‌کردند.
پیامبر از لغزش‌های اصحاب به راحتی می‌گذشتند و به همین سبب، عفو و گذشت در تاریخ زندگی پیامبر(ص) نمود و جلوه خاصی دارد به طوری که همگان از شدت بخشندگی و گذشت پیامبر(ص) شگفت زده می‌شدند. این رفتار به مسلمانان می‌آموزد که عفو و گذشت در تربیت تأثیر به سزایی دارد.
پیامبر اکرم(ص) همزمان هم به تربیت فردی توجه داشتند هم به تربیت اجتماعی، چون تربیت فردی مقدمه تربیت اجتماعی است و تربیت اجتماعی در تربیت فردی تأثیر متقابل دارد. لذا پیامبر(ص) به هر دو جنبه عنایت داشتند.
در دیدگاه پیامبر(ص) خانواده کانون تربیت اجتماع است و اگر به تربیت خانواده توجه نشود جامعه روی سعادت نخواهد دید و دچار فساد خواهد شد. لذا رسول اکرم(ص) تربیت را از خانواده و اطرافیان خود شروع کردند و از همگان خواستند این مسئله را از خانواده شروع کنند و مقدمه تربیت جامعه را فراهم آورد.
انتهای پیام