فائزه دمغی، راه‌یافته به مرحله مقدماتی سراسری چهل‌وهشتمین دوره از مسابقات قرآن کریم در رشته دعاخوانی در گفتوگو با ایکنا از قم، با اشاره به اینکه از سال ۱۳۹۴ تاکنون در مسابقات قرآن حضور پیدا کردم، گفت: از همان سال تاکنون، توفیق داشته‌ام در مسابقات متعدد استانی به رتبه‌های اول و دوم دست پیدا کنم؛ همچنین رتبه چهارم کشوری، رتبه‌ی اول در سطح دانشگاه علمی کاربردی کل کشور و رتبه دوم ملی دانشجویی ازجمله افتخاراتی است که نصیبم شده است.
وی رقابت را از مهم‌ترین عوامل انگیزه ماندگاری در مسیر قرآن دانست و افزود: یکی از مهم‌ترین عوامل انگیزه‌بخش در مسیرم، مسئله رقابت بوده است چراکه رقابت همواره انسان را به رشد و تعالی سوق می‌دهد، در تمامی عرصه‌ها، ازجمله عرصه قرآنی و دعایی، این موضوع مصداق دارد، مسابقات قرآنی فرصتی ارزشمند برای شناخت بهتر توانمندی‌ها، ارتقای مهارت‌ها و دستیابی به پیشرفت‌های بزرگ است، در کنار حضور در مسابقات، در زمینه قرآنی نیز به تدریس مشغول بوده‌ام و در دوره‌های تربیت مربی و رشته‌های تجوید و قرائت ایفای نقش کرده‌ام.
این شرکت‌کننده در رشته دعاخوانی در پاسخ به این سوال که چه پیشنهاد‌هایی برای بهبود کمی و کیفی مسابقات قرآن دارید، ابراز کرد: متأسفانه امسال یکی از مشکلات جدی، مربوط به محل ضبط صدا بود؛ محیطی بسیار کوچک و بسته، همراه با گرمای زیاد ناشی از قطعی برق و روشن بودن پروژکتور‌ها که واقعاً شرایط مناسبی را برای اجرا فراهم نمی‌کرد. در حالیکه سال گذشته محل برگزاری در مرکز اداره اوقاف کل استان قم بود و از کیفیت و فضای مطلوبی برخوردار بود. به نظر من این تغییر چندان منطقی به نظر نمی‌رسد چراکه اگر مسئله، یکسان‌سازی صوت برای داوران بوده است، همان امکانات را می‌شد در محیط بزرگ‌تر نیز فراهم کرد.
وی ادامه داد: هرچند کیفیت صدا خوب بود اما حذف «اکو» در مرحله اجرا برای رشته‌ای مانند دعاخوانی که نیازمند انعکاس صداست و تفاوتی ماهوی با قرائت قرآن دارد، موجب شد تا تمرکز من تا حدی کاهش یابد. در حالیکه در مراحل نهایی، اکو به صدا اضافه می‌شود.
دمغی در باب جذب جوانان و نوجوانان به قرآن و سیره‌ی اهل بیت(ع) اظهار کرد: فضای آموزشی مدارس قرابت چندانی با فضای معنوی مناجات و قرآن ندارد. در حالیکه جوانان و نوجوانان، به دلیل عواطف قوی، ظرفیت بالایی برای انس با مناجات دارند، متأسفانه مناجات‌خوانی در مدارس ما بسیار کمرنگ است و تنها در ایامی خاص مانند محرم یا فاطمیه نمود پیدا می‌کند.
وی بیان کرد: این فرهنگ باید آرام‌آرام از خانواده آغاز و به فضای مدرسه و جامعه تعمیم داده شود. هرچند در خانواده‌های ایرانی، به‌ویژه در مناسبت‌هایی مانند دعای عرفه یا شب‌های ماه رمضان، این فضا غالباً وجود دارد اما نظام آموزشی ما بیشتر به شعار محدود شده است. برای نمونه، آموزش و پرورش مسابقات دعاخوانی برگزار می‌کند اما پرسش اینجاست که آیا پیش از آن، بستری برای لذت بردن دانش‌آموزان از مناجات فراهم کرده است؟ یا صرفاً مسابقه‌ای رسمی برگزار می‌شود بدون اینکه دانش‌آموزان ارتباط عاطفی و روحی با مناجات پیدا کرده باشند؟ این خلأ بزرگ، نقطه‌ضعف جدی سیستم آموزشی ماست.
مدرس دوره‌های قرآن کریم مناجات را ریشه در باور توحیدی مسلمانان دانست و بیان کرد: اگر بخواهیم کمی به عقب‌تر برگردیم، اساساً مناجات ریشه در باور توحیدی ما دارد، یعنی نگاه ما به مسئله خدا چیست و چه‌قدر این باور در وجودمان شکل گرفته است، وقتی باور توحیدی درست و عمیق ایجاد نشود، طبیعتاً مناجات هم در دل انسان شکل نخواهد گرفت، این یکی از ضعف‌های جدی در آموزش و پرورش و به‌ویژه کتاب‌های درسی و فضای آموزشی ماست.
وی با اشاره به فضای انحصاری مسابقات سازمان اوقاف گفت: پرسشی که برای من وجود دارد این است که چرا فضای مسابقات اوقاف این‌قدر محدود و انحصاری است؟ در حالیکه ما تعداد زیادی قاری و علاقه‌مند قرآنی در هر استان داریم، اما نسبت آمار ثبت‌نام‌کنندگان تعداد قرآنیان هر بوم کمتر است، چرا باید چنین باشد؟ این پرسشی است که باید مسئولان پاسخ بدهند.
دمغی تصریح کرد: این در حالی است که اگر به سایر فضا‌های فرهنگی نگاه کنیم، تفاوت فاحشی می‌بینیم، به‌عنوان نمونه، وقتی یک کنسرت موسیقی قرار است برگزار شود، صد‌ها بنر در سطح شهر نصب می‌شود، تبلیغات فراوان در صدا و سیما پخش می‌شود و بهترین مکان‌های شهر در اختیار آن قرار می‌گیرد اما درباره یک مسابقه‌ی قرآنی، آن‌طور که باید اطلاع‌رسانی و تبلیغ نمی‌شود.
گفتوگو از هانیه محمدنژاد
انتهای پیام